Smutny jak Fado - Michał Bajor перевод на немецкий

Smutny jak Fado

Kiedy świat portretuje na smutno
Gdy na taki porywam się temat
Myśleniem mym przysłuchując się nutkom
Że smutniejszych chyba już nie ma
Więc gdy nad moją głową się zbiegną
Takie nutki natrętną gromadą
Wtedy mogę powiedzieć to jedno
Jestem chyba tak smutny jak fado
Z ciemnej muzyki dna
Portugalski smutny kujawiak
Który chociaż ochotę ma
Lecz na tańce się nie umawia
Pragnąłbym wiedzieć co będzie jutro
Lecz od fado się tego nie dowiem
Choć nie zawsze na świat patrze smutno
Moja szklanka jest pełna w połowie
Ale kiedy fałszywy cyrk losu
Chce rozbawiać mnie swa maskaradą
To mnie na to namówić nie sposób
Jestem wtedy tak smutny jak fado
Rytm parnych skwarnych miast
Fado śpiew oceanów w dzień mglisty
Szept samotnych dalekich gwiazd
Ulicznego nuta artysty
Czasem kiedy na sercu nielekko
Kraj się marzy tajemny nieznany
Ale chociaż uciekniesz daleko
Smutek znowu odnajdziesz lustrzany
I znów gwiazdy spostrzegasz na niebie
Które zimną zastygły plejadą
I w tej chwili tak szepczesz do siebie
Jestem chyba tak smutny jak fado
Z ciemnej muzyki dna
Portugalski smutny kujawiak
Który chociaż ochotę ma
Lecz na tańce się nie umawia
Fado!
Rytm parnych skwarnych miast
Dla tubylców i dla emigrantów
Szept samotnych dalekich gwiazd
Czysty smutek bez konserwantów
Fado!
Fado.

Traurig wie Fado

Wenn die Welt traurig porträtiert wird,
Wenn ich mich an ein solches Thema wage,
Während ich meinen Gedanken und den Noten lausche,
Dass es wohl keine traurigeren mehr gibt.
Also, wenn sie sich über meinem Kopf versammeln,
Solche Noten in aufdringlicher Schar,
Dann kann ich nur das eine sagen:
Ich bin wohl so traurig wie Fado.
Vom Grund der dunklen Musik,
Ein trauriger portugiesischer Kujawiak,
Der, obwohl er Lust dazu hat,
Sich aber nicht zum Tanzen verabredet.
Ich möchte wissen, was morgen sein wird,
Aber vom Fado werde ich das nicht erfahren.
Obwohl ich nicht immer traurig auf die Welt blicke,
Mein Glas ist halb voll.
Aber wenn der falsche Zirkus des Schicksals
Mich mit seiner Maskerade amüsieren will,
Kann man mich dazu nicht überreden,
Dann bin ich so traurig wie Fado.
Der Rhythmus schwüler, heißer Städte,
Fado, Gesang der Ozeane an einem nebligen Tag,
Das Flüstern einsamer, ferner Sterne,
Die Melodie eines Straßenkünstlers.
Manchmal, wenn das Herz schwer ist,
Träumt man von einem geheimen, unbekannten Land.
Aber auch wenn du weit fliehst,
Findest du die Traurigkeit gespiegelt wieder.
Und wieder siehst du Sterne am Himmel,
Die zu einer kalten Plejade erstarrt sind.
Und in diesem Moment flüsterst du dir zu:
Ich bin wohl so traurig wie Fado.
Vom Grund der dunklen Musik,
Ein trauriger portugiesischer Kujawiak,
Der, obwohl er Lust dazu hat,
Sich aber nicht zum Tanzen verabredet.
Fado!
Der Rhythmus schwüler, heißer Städte,
Für Einheimische und für Emigranten,
Das Flüstern einsamer, ferner Sterne,
Reine Traurigkeit ohne Konservierungsstoffe.
Fado!
Fado.