Текст и перевод песни Michał Bajor - W Milosci Slowa Nic Nie Znacza

W Milosci Slowa Nic Nie Znacza

Miłości słowa nic nie znaczą
A raczej znaczą specyficznie
Tęgiego trzeba by tłumacza
Co by tę rzecz objaśnił ślicznie
Bo czasem z ust kochanych
Biegną same najczulsze epitety
I to nie znaczy nic, kochany
I to nie znaczy nic, niestety
A czasem całkiem niespodzianie
Ręce załamię i zaszlocham
I będę krzyczeć "ach, Ty draniu!"
I wiem, że kocham

W miłości niepotrzebny spokój
Spokój niczego nie tłumaczy
Gdy cisza nasz zalega pokój
Ta cisza może mieć sto znaczeń
Czasem w niedzielne popołudnie
Siedzimy nic nie mówiąc wcale
I nudno jest, i będzie nudniej
I jesteś dalej wciąż i dalej
A czasem ciszę krzyk rozetnie
Fruwają krzesła po pokojach
I wiem, że życie nie jest letnie
I jestem Twoja

I tak codziennie z nową siłą
Gmatwa, odmienia i roztrąca
Wszystkie znaczenia nasza miłość
Wielka maszyna szyfrująca
Czasami myślę bladym świtem
że znam już wszystkie jej sekrety
Od nowa w myślach, w słowach czytam
I nie rozumiem nic, niestety
Aż myśl zaświta mi szalona
Piosenki podrę, wiersze spalę
A potem biorę Cię w ramiona
I kocham dalej

В любви слова ничего не значат

В любви слова ничего не значат,
А вернее, значат специфично.
Нужен толковый, опытный лингвист,
Чтоб объяснил всю эту дичь мне.
Ведь иногда из уст любимой
Льются самые нежные слова,
И это ничего не значит, милая,
И это ничего не значит, увы.
А иногда совсем внезапно
Я руки заламываю и рыдаю,
И буду кричать: "Ах ты, негодница!",
И знаю, что люблю.

В любви не нужен нам покой,
Покой ничего не объясняет.
Когда тишина царит с тобой,
Эта тишина сто значений имеет.
Иногда в воскресенье днём
Сидим мы молча, ничего не говоря,
И скучно так, и будет скучнее,
И ты всё так же далека.
А иногда тишину крик рассекает,
Летят стулья по всем углам,
И знаю, что жизнь не пресная,
И я твой.

И так ежедневно с новой силой
Путает, меняет и разрушает
Все значения наша любовь,
Словно машина шифрующая.
Порой я думаю на рассвете,
Что знаю все её секреты,
Снова в мыслях, в словах читаю,
И не понимаю ничего, к сожалению.
И вдруг мысль безумная озарит,
Порву все песни, стихи сожгу,
А после обниму тебя крепко,
И буду любить, как и прежде.