Текст и перевод песни Michał Bajor - Warszawa w Czasach Mego Debiutu

Warszawa w Czasach Mego Debiutu

Wspomnienia trwają długo, wiadomo
Kiedy je pamięć zachowa,
Warszawa w czasach mego dyplomu
Nie była zbyt kolorowa

Socjalistyczne dni bez litości
Dłużyły mi się najczęściej
Miały najbrzydszy odcień szarości
Ale na szczęście, na szczęście.

Nad samą Wisłą teatr był,
Na szarość panaceum
Wdzięcznymi oklaskami lśnił
Mój Teatr Ateneum

Ten czas, jak sen, w pamięci mam
Sen, który się nie prześni
Kiedy co wieczór biegłem tam
By śpiewać Brechta pieśni

Tu wyśpiewałem radość, żal
I krągły, jak z reklamy
Powiśla niebem w siną dal
Szedł księżyc z Alabamy

I puszczał do mnie oko, i
Zastygał nad mą głową
Jak gdyby chciał powiedzieć mi
Że wszystko mam przed sobą

Gdybym miał użyć sporego skrótu
Rzekłbym, chcąc prawdy być blisko-
Warszawa w czasach mego debiutu
Nie lśniła towarzysko

Tłum zagoniony- do pracy, z pracy
Mrukliwy, z nosem w gazecie
I ludzie smutni, i jacyś tacy
Ale nie wszędzie, bo przecież.

Nad samą Wisłą teatr był
Głupoty mrok rozgarniał
Świetnymi pomysłami lśnił
I błyszczał jak latarnia

Ten czas, jak sen, w pamięci mam
Co serce rozwesela
Kiedy co wieczór biegłem tam
By śpiewać pieśni Brela

I rwał się z teatralnych sal
Do Królewskiego Traktu
Ten Pana Brela słynny walc
Ten walc na tysiąc taktów

I puszczał do mnie oko, i
Zastygał nad mą głową
Jak gdyby chciał powiedzieć mi
Że wszystko mam przed sobą

Ten czas, jak sen, w pamięci mam
Choć lat minęło wiele
Kiedy co wieczór biegłem tam
By śpiewać Brechta z Brelem

W pamięci sobie raz po raz
Powtarzam takie słowa-
To był mój teatr i mój czas
Który mnie ukształtował

On dał mi pod stopami grunt
Pogląd na ważne sprawy
Mój teatr- najjaśniejszy punkt
Na mapie mej Warszawy!

Warsaw at the Time of My Debut

Memories last a long time, you know
When memory preserves them,
Warsaw at the time of my diploma
Was not very colorful

Socialist days without mercy
Most often they dragged on for me
They had the ugliest shade of gray
But fortunately, fortunately.

Right on the Vistula River there was a theater,
A panacea for grayness
It shone with appreciative applause
My Athenaeum Theater

This time, like a dream, I have in my memory
A dream that doesn't end
When every evening I ran there
To sing Brecht's songs

Here I sang of joy, sorrow
And round, like from an advertisement
Powiśle's sky in blue distance
The moon from Alabama came

And winked at me, and
It froze over my head
As if it wanted to tell me
That I have everything ahead of me

If I were to use a big shortcut
I would say, wanting to be close to the truth-
Warsaw at the time of my debut
Did not shine socially

The crowd was driven - to work, from work
Grumbling, with their noses in the newspaper
And sad people, and some like that
But not everywhere, because after all.

Right on the Vistula River there was a theater,
The darkness of stupidity was dispelled
It shone with brilliant ideas
And sparkled like a beacon

This time, like a dream, I have in my memory
What makes my heart happy
When every evening I ran there
To sing Brel's songs

And from the theater halls it burst
To the Royal Route
That famous waltz by Monsieur Brel,
That waltz for a thousand measures

And winked at me, and
It froze over my head
As if it wanted to tell me
That I have everything ahead of me

This time, like a dream, I have in my memory
Although many years have passed
When every evening I ran there
To sing Brecht with Brel

In my memory, over and over again
I repeat such words-
It was my theater and my time
Which shaped me

It gave me solid ground under my feet
A view of important things
My theater - the brightest point
On the map of my Warsaw!