Текст и перевод песни Mieke - 't Afscheid

't Afscheid

Ik voelde zijn hand door mijn haar
En hij streelde mijn wang
En ik dacht het is voorbij
Nog even maar en dan zie ik hem
Nooit meer terug
Nog een zoen en ik dacht het is voorbij
Maak het kort, doe het vlug

De regen valt neer als een doek op het toneel
In zijn ogen stond niets meer, het werd me teveel
Het was het geluid van de trein, dat ik wist waar ik
Stond
En die trein neemt me mee, ver van waar ik iets vond
Het huis is de trein die mij meevoert, ver weg
Van de plaats waar ik toch nooit gelukkig zou zijn
Uit mijn raam zie ik wazig een stip nog staan
Ik sluit mijn ogen, ik ga hier voor altijd vandaan

De bomen die glijden voorbij aan mijn oog
Mijn gedachten zijn doelloos, mijn tranen zijn droog
In de verte, daar ligt weer de stad in de zon
Een nieuw leven begint waar het eens toch begon
De jaren met hem zijn voorbij, ook mijn jeugd
Is nu oud zonder liefde en ook zonder vreugd
Als een klok die niet tikt, maar wel slijt aan de muur
De prijs van het leven was toch veel te duur

Als een klok die niet tikt, maar wel slijt aan de muur
De prijs van het leven was toch veel te duur

Прощание

Я чувствовала его руку в своих волосах
И он гладил мою щеку
И я думала, что все кончено
Еще немного, и я больше никогда его не увижу
Больше никогда
Еще один поцелуй, и я думала, что все кончено
Сделай это быстро, поскорее

Дождь льет, как занавес на сцене
В его глазах больше ничего не было, это было слишком для меня
Это был звук поезда, и я поняла, где я
Нахожусь
И этот поезд уносит меня далеко от того места, где я что-то нашла
Этот поезд, как дом, увозит меня далеко
От места, где я все равно никогда не была бы счастлива
Из окна я вижу размытое пятно
Я закрываю глаза, я ухожу отсюда навсегда

Деревья проносятся мимо моих глаз
Мои мысли бесцельны, мои слезы высохли
Вдали, там снова город на солнце
Новая жизнь начинается там, где когда-то все началось
Годы с ним прошли, моя юность тоже
Теперь она стара, без любви и без радости
Как часы, которые не тикают, но изнашиваются на стене
Цена жизни оказалась слишком высокой

Как часы, которые не тикают, но изнашиваются на стене
Цена жизни оказалась слишком высокой