Afigisi - Miltos Pashalidis перевод на немецкий

Afigisi

Αυτός ο άνθρωπος πηγαίνει κλαίγοντας
κανείς δεν ξέρει να πει γιατί
κάποτε νομίζουν πως είναι οι χαμένες αγάπες
σαν κι αυτές που μας βασανίζουνε τόσο
στην ακροθαλασσιά το καλοκαίρι με τα γραμμόφωνα

Οι άλλοι άνθρωποι φροντίζουν τις δουλειές τους
ατέλειωτα χαρτιά παιδιά που μεγαλώνουν
γυναίκες που γερνούνε δύσκολα
αυτός έχει δυο μάτια σαν παπαρούνες
σαν ανοιξιάτικες κομμένες παπαρούνες
και δυο βρυσούλες στις κόχες των ματιών

Πγαίνει μέσα στους δρόμους ποτέ δεν πλαγιάζει
δρασκελώντας μικρά τετράγωνα στη ράχη της γης
μηχανή μιας απέραντης οδύνης
που κατάντησε να μην έχει σημασία

Άλλοι τον άκουσαν να μιλά μοναχό καθώς περνούσε
για σπασμένους καθρέφτες πριν από χρόνια
για σπασμένες μορφές μέσα στους καθρέφτες
που δεν μπορεί να συναρμολογήσει πια κανείς
άλλοι τον άκουσαν να λέει για τον ύπνο
εικόνες φρίκης στο κατώφλι του ύπνου
τα πρόσωπα ανυπόφορα από τη στοργή

Τον συνηθίσαμε είναι καλοβαλμένος κι ήσυχος
μονάχα που πηγαίνει κλαίγοντας ολοένα
σαν τις ιτιές στην ακροποταμιά που βλέπεις απ′ το τρένο
ξυπνώντας άσχημα κάποια συννεφιασμένη αυγή

Τον συνηθίσαμε δεν αντιπροσωπεύει τίποτα
σαν όλα τα πράγματα που έχετε συνηθίσει
και σας μιλώ γι' αυτόν γιατί δε βρίσκω τίποτα
που να μην το συνηθίσατε
προσκυνώ

Erzählung

Dieser Mann geht weinend
niemand weiß zu sagen warum
manchmal denken sie, es sind die verlorenen Lieben
wie jene, die uns so sehr quälen
am Meeresufer im Sommer mit den Grammophonen

Die anderen Menschen kümmern sich um ihre Angelegenheiten
endlose Papiere, Kinder, die heranwachsen
Frauen, die mühsam altern
er hat zwei Augen wie Mohnblumen
wie im Frühling geschnittene Mohnblumen
und zwei kleine Quellen in den Augenwinkeln

Er geht durch die Straßen, legt sich niemals nieder
überschreitend kleine Quadrate auf dem Rücken der Erde
Maschine eines unermesslichen Leidens
das schließlich keine Bedeutung mehr hat

Andere hörten ihn allein sprechen, während er vorbeiging
über zerbrochene Spiegel vor Jahren
über zerbrochene Gestalten in den Spiegeln
die niemand mehr zusammensetzen kann
andere hörten ihn vom Schlaf sprechen
Schreckensbilder an der Schwelle des Schlafs
die Gesichter unerträglich vor Zärtlichkeit

Wir haben uns an ihn gewöhnt, er ist gut gekleidet und ruhig
nur dass er ständig weinend geht
wie die Weiden am Flussufer, die du vom Zug aus siehst
wenn du schlecht erwachst an einem bewölkten Morgen

Wir haben uns an ihn gewöhnt, er repräsentiert nichts
wie all die Dinge, an die ihr euch gewöhnt habt
und ich spreche zu euch über ihn, weil ich nichts finde
an das ihr euch nicht gewöhnt hättet
Ich verneige mich