Текст и перевод песни Miltos Pashalidis - Skies aggelon

Skies aggelon

Αυτά που ονειρευόμουνα τις νύχτες
οι άλλοι χρόνια τα 'χουν αποχτήσει
μετρώντας τις δικές μου μαύρες ήττες
και σ' όλα που 'χω πάντοτε ατυχήσει.

Λιακάδα, πάρκο, πράσινα παγκάκια
πρωί μιας Κυριακής μ' εφημερίδα
παιδιά κι εγγόνια παίζουν τ' αλογάκια
κι οι έρωτες παλιά χειροβομβίδα.

Φοβάσαι πράγματα που δε θα γίνουν
κι εκείνα που οι άλλοι αποφασίζουν
κι αυτά που πάντα στάχτη μόνο αφήνουν
κι εκείνα τις αγάπες που γκρεμίζουν.

Σκιές αγγέλων γέμισαν το σπίτι
σκόνη χρυσή που μπήκε απ' το φεγγίτη
φωτογραφίζουν κάμαρες σεντόνια
κρεβάτια δίχως έρωτα και χρόνια
σκιές αγγέλων που φωτογραφίζουν
εκείνους μια ζωή που γονατίζουν

Αυτοί που δώσαν όρκο αγάπης νέοι
μ' αγάπες άλλες τώρα πια κοιμούνται
πισίνα, εξοχικό, νοικοκυραίοι
δεν ξέρουν, δεν μπορούν να μας θυμούνται.

Οι πρίγκιπες μιας νιότης είναι γέροι
σα γέροι απ' την Παλιά τη Διαθήκη
μισούν εκείνους που 'χαν αγαπήσει
κι εκείνους που τους είχαν αγαπήσει

Σκιές αγγέλων γέμισαν το σπίτι
σκόνη χρυσή που μπήκε απ' το φεγγίτη
φωτογραφίζουν κάμαρες σεντόνια
κρεβάτια δίχως έρωτα και χρόνια
σκιές αγγέλων που φωτογραφίζουν
εκείνους μια ζωή που γονατίζουν

Σκιές αγγέλων με χρυσές φτερούγες
σκεπάζουν μυθικές διαδηλώσεις
γεμάτα ασθενοφόρα και τις κλούβες
που εσύ δεν ήρθες τότε να με σώσεις

Тени ангелов

Всё то, о чём я мечтал ночами,
другие уж давным-давно имеют,
считая мои чёрные, горькие поражения,
и всё, в чём я всегда терпел неудачу.

Солнце, парк, зелёные скамейки,
утро воскресенья с газетой,
дети и внуки играют на деревянных лошадках,
а былые любови — как граната без чеки.

Ты боишься того, что не случится,
и того, что решают другие,
и того, что всегда оставляет лишь пепел,
и того, что разрушает любовь.

Тени ангелов наполнили дом,
золотая пыль проникла через окно,
фотографируют комнаты, простыни,
кровати без любви и прожитых лет,
тени ангелов, что фотографируют
тех, кто всю жизнь стоял на коленях.

Те, кто давали клятву любви в молодости,
теперь спят с другими,
бассейн, дача, примерные семьянины,
они не знают, не могут нас вспомнить.

Принцы юности стали стариками,
как старцы из Ветхого Завета,
ненавидят тех, кого любили,
и тех, кто любил их.

Тени ангелов наполнили дом,
золотая пыль проникла через окно,
фотографируют комнаты, простыни,
кровати без любви и прожитых лет,
тени ангелов, что фотографируют
тех, кто всю жизнь стоял на коленях.

Тени ангелов с золотыми крыльями
покрывают легендарные демонстрации,
полные машин скорой помощи и автозаков,
когда ты не пришла меня спасти.