Текст и перевод песни Miuosh - Ulice bogów

Ulice bogów

Ciężko jest znać całość tego na pamięć
Każdą najmniejszą część miejsca, w którym się wychowałeś
Pierwsza krew, gdy pierwszy raz z kolan wstawałem
I pierwszy grzech, według tego, co jest nauczane
Życie tych stąd przede mną to dla nas testament
A jak przykazanie traktuję większość ich prawd
Plemię wielu nas na ziemi skalanej
Tym wszystkim, co urodził tu beton i zniszczył czas
Naszych matek płacz brzmi tu dłużej niż my
Gdy zabijamy się dla cyfry i zapijamy wstyd
Gdy przychodzi nam przy tych samych ścianach stać
A futura rozpierdala się o chodnik przed nami jak grad
Tysięczny raz nasz mały świat kocha zwlekać
Wypadkowa dekad, pustych słów i mocnych przeżyć
Kochamy fart, tylko na to umiemy poczekać
Szukaj bogów na ulicach, łatwiej jest w nich wierzyć

Nie patrz na ręce nam
W oczy nam nie patrz też
Kazali nam tu stać
Kazali bać nam się
Nie mów mi, gdzie mam iść
I gdzie mam szukać wrogów
Wszystkie z ulic tych
Nocą są pełne bogów

Nie słychać tu w ogóle tych nowych rzeczy
Nie mówią nam o nas nic, żaden z nich
Chcemy wiedzieć, czym ten kurewski świat nas kaleczy
Najlepiej pod ten sam setki razy zgrany bit
Mamy tę parę pięknych dni, w życiu kilka pięknych chwil
I trzymamy się ich mocno jak ślepiec
Nieważne, ile wzięliby ci, jak krótką wiązali smycz
Nawet bez skrzydeł potrafimy lecieć jak nikt
Jak dni naszych istnień
Młodzi, piękni i wyrzygani przez system
Ostatnia partia tych, co znają honor i wstyd
I mogliby cię zabić za swoją mała ojczyznę
Nie biznes nas tu trzyma, trzymamy się z boku
Chcemy te parę swoich metrów i święty spokój
Słychać, jak wokół nas dziwnie układa się życie
Znamy te same ulice, ale innych bogów

Nie patrz na ręce nam
W oczy nam nie patrz też
Kazali nam tu stać
Kazali bać nam się
Nie mów mi, gdzie mam iść
I gdzie mam szukać wrogów
Wszystkie z ulic tych
Nocą są pełne bogów

Улицы богов

Тяжело всё это помнить досконально,
Каждую мелочь места, где я вырос.
Первая кровь, когда впервые встал с колен,
И первый грех, согласно тому, чему учили.
Жизнь здешних передо мной — для нас завет,
И как заповедь воспринимаю большую часть их истин.
Многочисленное племя наше на осквернённой земле,
Все те, кого породил здесь бетон и разрушило время.
Плач наших матерей звучит здесь дольше, чем мы сами,
Когда убиваем друг друга за цифры и запиваем стыд.
Когда приходится нам стоять у тех же стен,
А краска разлетается о тротуар перед нами, как град.
В тысячный раз наш маленький мир любит медлить,
Результат десятилетий, пустых слов и сильных переживаний.
Мы любим удачу, только на неё умеем ждать.
Ищи богов на улицах, в них легче верить.

Не смотри на наши руки,
И в глаза нам тоже не смотри.
Велели нам здесь стоять,
Велели нам бояться.
Не говори мне, куда идти,
И где искать врагов.
Все эти улицы
Ночью полны богов.

Здесь совсем не слышно этих новых веяний,
Ничего они нам не говорят, никто из них.
Мы хотим знать, чем этот чёртов мир нас калечит,
Лучше всего под тот же, сотни раз заезженный бит.
У нас есть пара прекрасных дней, несколько прекрасных мгновений в жизни,
И мы держимся за них крепко, как слепец.
Неважно, сколько бы у тебя взяли, как коротко связывали поводок,
Даже без крыльев мы умеем летать, как никто.
Как дни нашего существования,
Молодые, красивые и извергнутые системой.
Последняя партия тех, кто знает честь и стыд,
И кто мог бы убить за свою маленькую родину.
Не бизнес нас здесь держит, мы держимся в стороне,
Хотим свои пару метров и святой покой.
Слышно, как вокруг нас странно складывается жизнь,
Мы знаем те же улицы, но других богов.

Не смотри на наши руки,
И в глаза нам тоже не смотри.
Велели нам здесь стоять,
Велели нам бояться.
Не говори мне, куда идти,
И где искать врагов.
Все эти улицы
Ночью полны богов.