Текст и перевод песни Mohammad Esfahani - Parandeh

Parandeh

همه عمر بر ندارم سر از این خمار مستی
که هنوز من نبودم که تو در دلم نشستی
تو نه مثل آفتابی که حضور وغیبت افتد
دگران روند و آیند و تو همچنان که هستی
تو اگه پرنده باشی چشای من آسمونه
راز پر کشیدنت رو کسی جز من نمی دونه
واسه من سخته که بی تو بنویسم مشق پرواز
با صدای ساز خسته تر کنم گلو ی آواز
منو تو گر چه اسیریم حیفه از غصه بمیریم
بیا تا آخر دنیا بشینیم و پر نگیریم
جای پر زدن زمین نیست توی قلب آسمونه
قصه ی مرگ وجدایی تو کتابا جا می مونه
نگو عمرمون تموم شد
نگو دیگه همدمی نیست
بیا فردا رو بسازیم
اینکه فرصت کمی نیست
اشک پاکتو نگه دار واسه غسل تن پرواز
زنده کن صدای سازو که رسیده وقت آواز
تو اگه پرنده باشی چشای من آسمونه
راز پر کشیدنت رو کسی جز من نمی دونه
واسه من سخته که بی تو بنویسم مشق پرواز
با صدای ساز خسته تر کنم گلو ی آواز
منو تو گر چه اسیریم حیفه از غصه بمیریم
بیا تا آخر دنیا بشینیم و پر نگیریم
جای پر زدن زمین نیست توی قلب آسمونه قصه ی مرگ وجدایی تو کتابا جا می مونه
نگو عمرمون تموم شد
بعد از این دیگه غمی نیست
اشک پاکتو نگه دار واسه غسل تن پرواز
زنده کن صدای سازو که رسیده وقت آواز
اشک پاکتو نگه دار واسه غسل تن پرواز
زنده کن صدای سازو که رسیده وقت آواز

Bird

All my life I will not lift my head from this drunken stupor,
For I was not yet that you settled in my heart.
You are not like the sun, that presents and absents itself,
Others come and go, and you remain as you are.
If you were a bird, my eyes are the sky,
The secret of your soaring is something only I know.
It is difficult for me to write the assignment of flying without you,
To make my singing throat more weary with the sound of the lyre.
You and I, although we are prisoners, it is a pity for us to die of sorrow,
Come let us sit until the end of the world and not fly.
The place to fly is not on the ground in the heart of the sky.
The story of death and separation remains in books.
Do not say that our lives are over,
Do not say that there is no more companionship,
Let us build tomorrow,
This is not a small opportunity.
Save your pure tears for the ritual bath of the flying body.
Revive the sound of the lyre, for it is time to sing.
If you were a bird, my eyes are the sky,
The secret of your soaring is something only I know.
It is difficult for me to write the assignment of flying without you,
To make my singing throat more weary with the sound of the lyre.
You and I, although we are prisoners, it is a pity for us to die of sorrow,
Come let us sit until the end of the world and not fly.
The place to fly is not on the ground in the heart of the sky. The story of death and separation remains in books.
Do not say that our lives are over,
After this there is no more sorrow.
Save your pure tears for the ritual bath of the flying body.
Revive the sound of the lyre, for it is time to sing.
Save your pure tears for the ritual bath of the flying body.
Revive the sound of the lyre, for it is time to sing.