Текст и перевод песни Mohammad Reza Shajarian - Tasnif-e Asheghan (with Farabi Ensemble)

Tasnif-e Asheghan (with Farabi Ensemble)

ای مهربانتر از برگ در بوسههای باران
بیداری ستاره در چشم جویباران
آئینهء نگاهت پیوند صبح و ساحل
لبخندِ گاه گاهت صبح ستاره باران
بازآ که در هوایت خاموشی جنونم
فریادها بر انگیخت از سنگ کوهساران
ای جویبار جاری زین سایه برگ مگریز
کاین گونه فرصت از کف دادند بی شماران
گفتی به روزگاری مهری نشسته گفتم
بیرون نمیتوان کرد حتی به روزگاران
بیگانگی ز حد رفت ای آشنا مپرهیز
زین عاشق پشیمان سرخیل شرمساران
پیش از من و تو بسیار بودند و نقش بستند
دیوار ِ زندگی را زین گونه یادگاران
وین نغمهء محبت بعد از من و تو ماند
تا در زمانه باقیست آواز باد و باران

Tasnif-e Asheghan (avec Farabi Ensemble)

Oh, toi qui es plus doux que les feuilles dans les baisers de la pluie
Éveil d'une étoile dans les yeux des ruisseaux
Le miroir de ton regard, le lien entre l'aube et le rivage
Ton sourire occasionnel, l'aube d'une pluie d'étoiles
Reviens, car dans ton souffle, mon délire se tait
Des cris ont été soulevés de la pierre des montagnes
Oh, ruisseau qui coule de cette ombre de feuille, ne te détourne pas
Car une telle occasion a été perdue par d'innombrables personnes
Tu as dit qu'à une époque, une affection s'était installée, j'ai dit
On ne peut pas la retirer, même à travers les époques
L'éloignement est allé trop loin, oh, familier, ne recule pas
De cet amant repentant, le chef de file des honteux
Avant moi et toi, beaucoup étaient là et ont laissé leur empreinte
Le mur de la vie, de ces souvenirs
Et ce chant d'amour restera après moi et toi
Tant que le temps existe, le chant du vent et de la pluie