Текст и перевод песни Mohsen Chavoshi - Parishan (Bewildered)

Parishan (Bewildered)

آن دوست که من دارم وان یار که من دانم
شیرین دهنی دارد دور از لب و دندانم
بخت این نکند با من کان شاخ صنوبر را
بنشینم و بنشانم گل بر سرش افشانم
ای روی دلارایت مجموعه زیبایی
مجموع چه غم دارد از من که پریشانم
از من که پریشانم
دریاب که نقشی ماند از طرح وجود من
چون یاد تو میآرم خود هیچ نمیمانم
ای خوبتر از لیلی بیمست که چون مجنون
عشق تو بگرداند در کوه و بیابانم
یک پشت زمین دشمن گر روی به من آرند
از روی تو بیزارم گر روی بگردانم
یک پشت زمین دشمن گر روی به من آرند
از روی تو بیزارم گر روی بگردانم

Parishan (Bewildered)

The friend I have, the sweetheart I know
Her sweet lips are far from mine
Fortune does not allow me, that cypress tree
To sit with her, to sit her down, and to sprinkle flowers on her head
O moonlike face, epitome of beauty
What care does the epitome have for me, who am distraught?
Who am distraught
Seize the day, for a trace of my mortal form remains
When I remember you, I myself cease to exist
O you who are fairer than Layla, be drunk with me
Let your love drive me through mountains and deserts
If a whole world of enemies turn their faces towards me
I will renounce you if you turn your face away
If a whole world of enemies turn their faces towards me
I will renounce you if you turn your face away