Текст и перевод песни Mohsen Chavoshi - Virooneh Shah Maghsood (The Ruins of Shah Maghsood)

Virooneh Shah Maghsood (The Ruins of Shah Maghsood)

این جنگل چوب خورده تو نعره های خفیفش شیر لگد خورده دار
دریاست دریای تابوت رو شونه های نحیفش مرغابی مرده داره
طفلک همش لنگ نونه این سفره هرچی داشته برداشته و بذل کرده
از تشنگی نصفه جونه این مشک دستاشو عمری نذر ابوالفضل کرده
این صورت استخونی از فقر سیلی که می خورد دردو فراموش می کرد
البته یادم نمیره وقتی جوون بود با فوت خورشید و خاموش می کرد
روحی که رو موج اف ام میشست کنج اتاق و سرگرم بخت خودش بود
لبخند می زد به آفت سیبی که نعشش همیشه زیر درخت خودش بود
ای چرک رو اسکناسا ارابه ی ناشناسا پیکان دلتنگ بابا
بار تلنبار مونده از شهر و از یار مونده قربانی جنگ بابا
پیجامه ی بی ادامه چشم انتظار یه نامه تسیبح و سجاده بابا
ای سرفه های پر از دود ویرونه ی شاه مقصود از سکه افتاده بابا
میگفت جاهل که بودم عمر عزیزم هدر شد توی صف سینما ها
میگفت امروز دیگه نقش مهمی ندارم توی تئاتر شما ها
میگفت ده سال هر روز راه دوا خونه هارو ترک موتور گریه کرده
از اون سر چاله میدون تا این سر توپ خونه با توپ پر گریه کرده
میگفت ما مرغ شامیم حالا یا بزم عروسی یا مجلس سوگواری
میگفت فرقی نداریم فرق ما دوتا شبیه اسب کالسکه است و گاری
میرفت و میگفت پشت لبخند سه در چهارم قسط عقب مونده دارم
میگفت از من گذشته میرفت و میگفت امشب مهمون ناخونده دارم
ای چرک رو اسکناسا ارابه ی ناشناسا پیکان دلتنگ بابا
بار تلنبار مونده از شهر و از یار مونده قربانی جنگ بابا
ای آخرین شاهنامه افسانه ی بی ادامه بی سنگ و کباده بابا
تنهائی پرده خونا ته مونده ی پهلونا از اسب افتاده بابا

The Ruins of Shah Maghsood

This gnawed forest in its hushed roars has a wounded lion
A sea, a sea of coffins on its frail shoulders bears a dead duck
Poor thing, always short of bread; this table has taken and given generously everything it had
Half dead from thirst, his hand has forever pledged this water bag to Abu al-Fadl
This bony face, beaten by poverty, would forget its pain
Of course, I won't forget when he was young, with the sun's breath, and would extinguish it
A soul that on the wave of FM would sit in the corner of the room and be engrossed in its own fortune
He would smile at the apple plague whose corpse was always under its own tree
Oh, dirt on the banknotes, a strange chariot, the Paykan yearning for its father
A heavy burden left from the city and from a friend left a victim of war, father
Unending pajamas await a letter, prayer beads and prayer rug, father
Oh, smoke-filled coughs, the ruins of Shah Maghsood have fallen from the coin, father
He used to say that when I was a hooligan I wasted my precious life in the cinema queues
He would say that today he no longer plays an important role in your theater
He said for ten years every day he walked the paths of pharmacies, crying on a motorbike
From that end of Chale Meydan to this end of Tupkhaneh, he wept with a full ball
He used to say we are the birds of dusk, now at a wedding party or a mourning مجلس
He used to say we are no different, the difference between us two is like that of a carriage horse and a cart
He would leave saying that behind my smile there's a three-quarter installment debt
He used to say that I am past it, he would leave saying that tonight I have an uninvited guest
Oh, dirt on the banknotes, a strange chariot, the Paykan yearning for its father
A heavy burden left from the city and from a friend left a victim of war, father
Oh, the last Shahnameh, an unfinished legend, without stone and saddle, father
Solitude, blood-stained curtains, the remnant of heroes fallen from their horses, father