Текст и перевод песни Mohsen Namjoo - Be Madaram

Be Madaram

از فواره فراز ترانه های تغزل وامق و عذرا می آیم و دست اندازی تمام گردن های ناکلفت تا نینی آنه بنشینیم روی زانوی چهل تکه اش پیراهن بلند تا قهوه ای ساق بی موی آمده اش ش ش، اش اش اشک و ادرارم که بر دامنش ریخت و هیچ کدامم کس اش ازم خردی نگرفت و حالا ، حالا که نمی دهم ، نمی دهم بو که حالا پس می خوابم آرام.
آرام می خوابم و شعر می گویم و به بیدارش خوابیده ها می مانم و می خوابانم شان تا به خوابند بیداری پاره کنند.
حالا چون بو نمی دهم ، نمی دهم بو دیگر به مالش دیگر کسان
به مالش دیگر
به مالش
به مال
به ما
به مادرم
به مادرم اش تقدیم می کنم این شعر
اگرخوش برآیدمدممم
موی لای درز مادرم نمی رود به خدا
نمی رود مادرم هیچ کجای، جز به خدا
دیو و پری پس انداخته اند_ کی زیاد و جز پدرم
مو لای درز مادرم، مولای در ز لولای در-ز مادرم نمی رود طو-طی شیرینیست مادر من
یعنی زاده ی اویم من، ما ، یا هر کس دیگر!
تواندمی لای سی بیل پرپشتی الحاد نیچه چر چر طوطیانه سر کند و عین طوطی بی غر قرقرآن بخواند که صحیح است ، ت. ت
تریبون گر به دستمش باشد دهیم به هیچ کجای نراوندمان جزا خدا
که خدا را به خیل خویش درآورد حتی
که خدا مرئوس است و هیچنتواند قرآن برکند و قرمه سبزی دم کند و با ملحدان دیو و پری که ماییم، سر!
به مادرم
به مادرم اش تقدیم می کنم این شعر
اگر خوش برآیدم
از دست شده شاعرانه عشق چهل هزار برادرانه شاعر شاهزاده ی بی نمک یخ دانمارک و هر چیز غمین و تراژیده ی دیگر
نرسد به پای سیاه دسته ی چرب غذای سبز خوشمزه اش قابلمه که فرو افتاد از دست مادر من بیدر کجا
در آن لحظه کجا؟
کجایی مایاکوفسکی میخ کش؟
که مادرم آن را فرو کند به درزی که مو لای آن نمی رود به خدایی که در درز دارد و درز دارد آن خدای و نمی بیند مادرم
به مادرم
به مادرم اش تقدیم می کنم این شعر
اگر خوش برآمد.

Be Madaram

From the fountain of famous love songs of "Vamag and Azra", I come and will "almost" break all those young and innocent necks so that we sit on her patchwork lap, a long dress until the brown hairless calve, sh sh, ah ah, my urine and tears which poured on her lap and none of them took me away from her when I was little, and now, now that I do not give it, I do not give, I will calm down and sleep now.
I will sleep quietly and compose poems and remain among those who are asleep and put them to sleep to sleepiness and make them wake up.
Now that I do not give a damn, I do not give a damn anymore to other people's bodies
to other bodies
to bodies
to the wealth
to us
to my mother
to my mother, I dedicate this poem
If I am successful
A hair does not go through the crack of my mother's hair, I swear to God
My mother does not go anywhere, except to God
The demons and fairies have abandoned - who else except my father
A hair does not go through the crack of my mother's hair, the boss of the crack hinge of my mother's door - my mother is a sweet parrot
Meaning I am her offspring, we, or anyone else!
I would be able to chirp like a parrot in Nietzsche's thick atheistic beard and recite the Quran like a parrot without barking that it is correct, t. t
If she had a podium, we would not give it to any other place except God
That even God included him in his army
That God is a subordinate and cannot uproot the Quran and stew the greens and talk to the demons and fairies that we are, boss!
to my mother
to my mother, I dedicate this poem
If I am successful
From the lost poetic love of forty thousand brotherly poets, the unsalted prince of the ice of Denmark and any other sad and tragic thing
It does not reach the black foot of my mother's delicious and green dish that fell from her hand, where?
Where at that moment?
Where are you, Mayakovsky, the nailer?
That my mother put it in the crack that a hair does not go through, by God, who has a crack and that God has a crack and my mother does not see
to my mother
to my mother, I dedicate this poem
If I am successful.