Текст и перевод песни Mohsen Namjoo - Pavane

Pavane

من لولیتایی می شناختم
نقاش ِ طبیعت ِ بی جان
خسبیده در پَر ِ قو
تهران
و احمد
دیپلمه ریاضی و ناراضی
راننده تاکسی ِ زردمبو
مشهد
هر دو
مربوط به زمانه ای
که ناگاه همه چیز
از دست رفت
از هر سو
ایران
احمد گفت:
آی لولیتا!
منم سوار خسته ِ سرنوشت
که آرمان نسلم تباه شد
و لولیتا عاشق آن تباه شد
عاشق شده بر احمد ِ تباه شده بر اسبش
درازکِش
25 سال گذشت
من لولیتایی می شناسم
که نمی دانم از او هیچ جز سر ِ مویی
تهران
و خویش
دیپلمه ریاضی و ناراضی
نه گواهینامه ای
نه اسبی نه یابویی
هیچ کجای ایران
هالوژن ِ عظیم ِ امید
که اینک در من می زند سو سو
نه آنقدرم ابله
نه آنقدر دروغگو
که بگویم سوار ِ خسته ِ سرنوشت
اینچنین پُر رو
نه نسلم آرمانی دارد اصلا
که از دست رود
نه پولی که بگریزم
نه کونی که هَم کِشم
یا خود را ُکشم
پس هیچ لولیتایی مرا در خویشنخواهد پذیرفت
حتی در ریسایکِلبینش
بُگذارم و بُگذرم
غمگنانه و شاد
ما تحت گشاد و دل آزرده

Павана

Я знал Лолит
Художниц натюрмортов,
Погруженных в пух лебяжий,
Тегеран.
И Ахмада,
Выпускника матшколы, недовольного,
Водителя вонючего такси,
Мешхед.
Обоих.
Принадлежащих времени,
Когда внезапно всё
Было потеряно.
Со всех сторон.
Иран.
Ахмад сказал:
Эй, Лолита!
Я тоже усталый путник судьбы,
Чьи мечты разбиты в прах,
И Лолита полюбила эти осколки.
Влюбилась в разбитого Ахмада на коне,
Лежащего.
25 лет прошло.
Я знаю Лолиту,
О которой не знаю ничего, кроме пряди волос.
Тегеран.
И себя,
Выпускника матшколы, недовольного,
Без прав,
Без коня, без ищейки,
Нигде в Иране.
Огромный галоген надежды,
Который теперь еле тлеет во мне.
Не настолько глуп,
Не настолько лжив,
Чтобы сказать, что я – усталый путник судьбы.
Так нагло.
У моего поколения вообще нет мечты,
Которую можно потерять.
Нет денег, чтобы сбежать,
Нет задницы, чтобы трахаться,
Или убить себя.
Поэтому ни одна Лолита меня не примет,
Даже в своей мусорке.
Оставлю и уйду.
Печальный и радостный.
Мы под широким и обиженным.