Текст и перевод песни Motty Steinmetz - Brivele

Brivele

אינגאנצן צובראכן פארביטערט און פארקלעמט
ער קען זיך נישט בארואיגן, קיין נחמה פון קיינעם נעמט
אוועק פון די וועלט איז די שרייבער זיין פערזענליכע
דער מלך בענקט נאך אים אויף זיין טאלאנט די אויסערגעווענליכע

אוי ווי שיין זענען געווען זיינע בריוו
יעדע נאכט פאר מיר געשריבן, ארויס פון הארצן טיף
די בריוון אין זכרון וועלן מיר אייביג פארבלייבן
די וועג וויאזוי ער האט עס געשריבן וועט שוין קיינער נישט קענען שרייבן

א באדינער און פאלאץ איין איינפאל עס פאלט אים
ער ווייסט די אלע בריוון ווי זיי זענען באהאלטן
ער נעמט פון די ארכיוון די אלע אלטע בריוון
און לויפט צום מלך צו, קוק וואס כ'האב געפונען, הט אזנך לי

ער שטעלט זיך אראפ און נעמט זיך די בריוועלעך אויפליינען
דער מלך דערמאנט זיך צוריק און ער נעמט זיך וויינען
די בריוון און זכרונות שפע און נסיונות וואס ער איז פארביי
די הארץ די נשמה אין דעם וואס נאר איך פארשטיי

ליין מיך די הארציגע בריוועלעך, ליין
עס דערמאנט מיך צוריק די שטימע פונעם שרייבערל אליין
די שורה'לעך די זמירו'לעך
עס נעמט מיך ארום
און יעדעס מאל די ליינסט די בריוועלעך
ווער איך מלא רחמים

ליין מיך די הארציגע בריוועלעך, ליין
דיין הארץ דיין געבעהט דורך דעם וועל איך פאשטיין
די צעטעלעך, נאסע בלעטעלעך
עס עפענט יעדן טיר
ווייל יעדעס מאל די ליינסט די בריוועלעך
וויין איך מיט מיט דיר

בריוועלע, אוי בריוועלע
כאילו אמרם הוא בעצמו
בריוועלע אוי בריוועלע
און יעדן מצב און סביבה'לע
אנקומען ביז צום מלך קען מען נאר אזוי

א שרייבער האט דער מלך גהאט אמאל
דוד בן ישי, דער נעים זמירות ישראל
ווי ער האט געשריבן האט קיינער נישט געקענט
מיט געגועים און אהבה, מיטן כינור אין די הענט

אין די שווערסטע מצבים געשריבן צום קל חי
ה' מה רבו צרי, רבים קמו עלי
איך לויב און דאנק פאר ה' אלקי
מה אשיב לה' כל תגמולוהי עלי

דוד איז מער נישט דא אבער כאטש איז אונז פארבליבן
די הארציגע בריוון וואס ער האט צום מלך געשריבן
אונז נעמיר די כתבים און אונזער מצבים און מיר ליינען איבער
די אלע צרות וואס דוד איז אריבער

כאטש ס'איז פריוואטע ענינים וואס דוד איז משורר
די בריוועלעך זענען אבער דעם אויבערשטן מעורר
דער בורא טוט לעכצן, הערן ווי מיר קרעכצן תפילה לדוד,
דאס איז זיין תשיקה, זיין גרעסטע כבוד

ליין מיך די הארציגע בריוועלעך, ליין
עס דערמאנט מיך צוריק די שטימע פונעם דוד'ל אליין
די שורה'לעך די זמירו'לעך
עס נעמט מיך ארום
און יעדעס מאל די ליינסט די בריוועלעך
ווער איך מלא רחמים

ליין מיך די הארציגע בריוועלעך, ליין
דיין הארץ דיין געבעהט דורך דעם וועל איך פאשטיין
די צעטעלעך, נאסע בלעטעלעך
עס עפענט יעדן טיר
ווייל יעדעס מאל די ליינסט די בריוועלעך
וויין איך מיט מיט דיר

תהלים'ל תהלים'ל
כאילו אמרם דוד בעצמו
תהלים'ל, ווען א איד פועלן וויל אמאל
אנקומען ביז צום מלך קען מען נאר אזוי

Письмецо

Совершенно разбитый, озлобленный и зажатый,
Он не может успокоиться, ничье утешение не принимает.
Вдали от мира находится его личный писец,
Король тоскует по нему, по его необыкновенному таланту.

Ах, как прекрасны были его письма,
Каждую ночь для меня написанные, из глубины сердца.
Письма в памяти моей навсегда останутся,
Так, как он писал, уже никто не сможет.

Слуге во дворце приходит внезапная мысль,
Он знает, где все эти письма спрятаны.
Он берёт из архива все старые письма
И бежит к королю: "Смотрите, что я нашёл, приклоните ухо!".

Он становится перед королем и начинает читать письма,
Король вспоминает прошлое и начинает плакать.
Письма и воспоминания, изобилие и испытания, которые он пережил,
Сердце, душа, во всём этом только я понимаю.

Читай мне эти сердечные письма, читай,
Они напоминают мне голос самого писаря.
Эти строчки, эти песни,
Они меня окружают,
И каждый раз, когда ты читаешь эти письма,
Я наполняюсь милосердием.

Читай мне эти сердечные письма, читай,
Твоё сердце, твою мольбу через них я пойму.
Эти записки, мокрые листочки,
Они открывают каждую дверь,
Потому что каждый раз, когда ты читаешь эти письма,
Я плачу вместе с тобой.

Письмецо, о письмецо,
Словно сам он их произносит.
Письмецо, о письмецо,
В любой ситуации, в любой обстановке,
Достичь короля можно только так.

Был у короля когда-то писец,
Давид, сын Ишая, сладкоголосый певец Израиля.
Как он писал, никто не мог,
С тоской и любовью, с кифарой в руках.

В самых тяжёлых ситуациях писал Живому Богу,
Господи, как многочисленны враги мои, многие восстают на меня.
Я славлю и благодарю Господа, Бога моего,
Что воздам Господу за все благодеяния Его ко мне?

Давида больше нет, но хотя бы остались нам
Сердечные письма, которые он писал королю.
Мы берём эти писания в наших ситуациях и перечитываем
Все беды, которые Давид пережил.

Хотя это личные дела, которые Давид воспевал,
Эти письма, однако, пробуждают Всевышнего.
Создатель жаждет слышать, как мы молимся, "Псалом Давида",
Это Его желание, Его величайшая слава.

Читай мне эти сердечные письма, читай,
Они напоминают мне голос самого Давида.
Эти строчки, эти песни,
Они меня окружают,
И каждый раз, когда ты читаешь эти письма,
Я наполняюсь милосердием.

Читай мне эти сердечные письма, читай,
Твоё сердце, твою мольбу через них я пойму.
Эти записки, мокрые листочки,
Они открывают каждую дверь,
Потому что каждый раз, когда ты читаешь эти письма,
Я плачу вместе с тобой.

Псалмы, псалмы,
Словно сам Давид их произносит.
Псалмы, когда еврей хочет добиться чего-то,
Достичь короля можно только так.