เจ็ดโมงเช้าก็เหมือนเดิมเดิมเราต้องเริ่มงาน
ตั้งแต่เช็ดทั่วบ้านให้สะอาดเอี่ยมไป
ขัดขึ้นเงาซักผ้าและปัดถูให้สดใส
กวาดอีกทีแล้วไม่เท่าไรก็เจ็ดโมงสิบห้า
จะอ่านหนังสือซักเล่มแล้วก็มีต่อสองสาม
จะแต่งเติมสีสวยงามไว้โชว์ในแกลอรี่
จะเล่นกีต้าร์นิตติ้งเข้าครัวและพายทุกที
โอ้ชีวิตเรานี้จะเริ่มเมื่อไหร่
At
seven
in
the
morning,
it's
the
same
old,
same
routine.
Start
cleaning
the
house,
make
it
sparkly
clean.
Polish
the
furniture,
do
the
laundry,
and
sweep
the
floor.
At
quarter
past
the
hour,
it's
time
for
a
quick
chore.
I'll
read
a
book
or
two,
paint
a
picture
or
three.
I'll
play
the
guitar,
knit
a
sweater,
and
bake
a
pie.
Oh,
when
will
my
life
begin?
บ่ายวันนี้เกมปาลูกดอกทําขนมอบเล่น
เปเปอร์มาเช่แล้วเต้นบัลเลต์และหมากรุก
ปั้นหม้อไหพากษ์เสียงและจุ่มเทียนก็หมดมุข
ก้มและลุกวาดลวดลาย
ปีนและป่ายตัดกระโปรง
จะอ่านหนังสือซ้ําอีกก็ไม่ได้รีบได้ร้อน
ระบายผนังเพิ่มก่อนคิดว่ายังมีที่เหลือ
เสร็จแล้วก็แปรงและแปรง
และแปรงแต่ผมทุกที
ติดอยู่ข้างในนี้มันแสนน่าเบื่อ
ไม่รู้ชีวิตเรา
ชีวิตเรา
ชีวิตเรา
ไม่รู้ชีวิตเราจะเริ่มเมื่อไหร่
In
the
afternoon,
I'll
play
a
game
of
darts
and
bake
some
cookies.
Do
some
paper-mâché,
dance
the
ballet,
and
play
chess.
I'll
make
some
pottery,
do
some
voiceover
work,
and
dip
some
candles.
I'll
do
a
backflip,
sew
a
dress,
and
read
a
book
again.
I'll
paint
the
walls
and
brush
my
hair.
It's
a
whirlwind
of
activity.
Stuck
in
here,
it's
getting
kind
of
dreary.
I
wonder
if
my
life,
my
life,
my
life
will
ever
begin.
และคืนพรุ่งนี้จะมีแสงล่องลอย
อย่างที่เฝ้าคอยทุกวันเกิดฉันนั่นไง
กลางแสงวับวามจะงามซักเท่าใด
วันนี้แหละแม่คงยอมให้เราไปเห็นกับตา
Tomorrow
night,
the
floating
lights
will
come
to
town.
Like
every
year
on
my
birthday,
I'll
make
my
way
downtown.
In
the
glowing
lights,
I'll
find
my
way.
Mother
will
allow
me
to
see
them
for
one
day.