Текст и перевод песни Mt Beyazkin - Yanlızlıkla Suçlanan

Yanlızlıkla Suçlanan

Canı yanmış gibi çığlığının yankısı
Kor olur ateş gibi düşer içime gün

Yalnızlıkla çağırılan sıfattır garibanlığı, bağırma.
O, en sevgisizliğe mahkûm olan şaşırma.
Kimsesizlikle kavrulan yürür şehirlerimde adım adım
Bir sonsuzluğa armağan olan
Düşer dalından bir hiçe savrulan
Tutunacak sıla sağanağına aşk yağmurundan kaçan
Bulutlardan şans damlayan sihirli bir an
Seni senden daha fazla sevecek olan ütopyalarla yan
Kendi olduğu için suçlanan; Suç değil ki sevmek korkma
O, en yalnızlığın karanlığına mahkûm olan susma
Karmaşıklığa dolanan kavuşur kuşlar şehirlerine;
Uzak yakına hasret kalan
İç çektiğin anlarda başını öne eğmeden
Hasret kaldığın anlayışı kimseden beklemeden
Kadere isyan etmeden koşacağın bir yol bu yoruldum demeden

İyilik ve saflığına durmadan bağırılan yorulma,
O en sabırla dünyaya bakan sakın ha hiç solma
Canın yanmış gibi isyanın var sorulduğunda,
Şans hayat yolunda önüne taşlar koyduğunda.
Kaderi takmadığında,
Geleceğe odaklanıp geçmişi omuzlarında taşıdığında;
Çökebilir dizlerin.
Sakın hiç ümitsizliğe kapılma
Kendine inandığın sürece hayat inattır ama
Kırık kalpleri onarabilir sözlerin
Pişman olan pes etmişler göreceksin aldanma.
Onlar kendine inanmayanlar hadi diye yalvarma
Koşacak gücü kalmayanların dünyasında
Son sürat koşan umutlarla gem vuracaksın zamana
Her gün yeniden ve yeniden doğacaksın
Hiç pes etmemiş hiç bunalmamış
Hiç yorulmamış gibi
Her gün yeniden ve yeniden koşacaksın
Tekrar kafa tutacaksın hayata

Canı yanmış gibi
Çığlığının yankısı
Kor olur ateş gibi
Düşer içime gün

Wrongfully Accused

The echo of your scream, as if your heart had been torn apart
The day falls into my soul like a burning fire

Loneliness is the name given to your plight, your cries.
You, condemned to the most loveless of bewilderments.
You, consumed by solitude, walk step by step through my cities
A gift to an eternity
Falling from a branch, flung into oblivion
Holding onto the shelter, escaping the rain of love
A magical moment, a drop of luck falling from the clouds
Be with utopias that will love you more than you love yourself
Accused of being who you are; It's not a crime to love, don't be afraid
You, condemned to the darkness of the loneliest silence
Entangled in chaos, birds gather in their cities
Longing for the far and near
In moments of sighing, without lowering your head
Without expecting understanding from anyone, longing for it
Without rebelling against fate, a path you will run on, without saying I'm tired

Your goodness and purity, relentlessly shouted at, your tiredness
You, the one who looks at the world with the most patience, never fade away
Your rebellion burns like your heart is torn, when asked
When fate throws stones in your path on the road of life
When you don't care about fate
When you focus on the future and carry the past on your shoulders
Your knees may buckle.
Never succumb to despair
As long as you believe in yourself, life will be stubborn, but
Your words can mend broken hearts
You will see those who regret, those who have given up, don't be fooled.
They are the ones who don't believe in themselves, don't beg for them
In a world of those who have lost the strength to run
You will anchor yourself in time with hopes running full speed
You will be born again and again every day
Never giving up, never overwhelmed
As if you had never tired
You will run again and again every day
You will once again confront life

As if your heart had been torn apart
The echo of your scream
Like a burning fire
The day falls into my soul