Proloog - Musical Cast Recording перевод на немецкий

Proloog

Lang geleden in een land hier niet eens zo ver vandaan, woonde in een schitterende kasteel een jonge prins
Hij had alles wat zijn hartje begeerde
En toch was ie verwend en egoí¯stisch en niet aardig

En toen op een winternacht, verscheen bij het kasteel een oud bedelvrouwtje
Ze bood de prins één enkele roos aan
In ruil voor wat beschutting tegen de bittere kou
Maar de prins vond dervies en lelijk
En hooghartig wees hij het geschenk af en stuurde de oude vrouw weg
Die zei dat hij niet moest laten misleiden door de buitenkant, wantdat schoonheid van binnen zit
En toen de prins bleef weieger, smolt de lelijkheid van de vrouw weg en ze veranderde in een beeldschoon toverfee
De prins probeerde het nog goed te maken, maar het was te laat
Zij had gezien dat er in zijn hart geen liefde was
En voor straf veranderde ze hem in een afschuwelijk beest
En ze betoverde het kasteel en alle mensen die daar wonen

Vol schaamte over zijn monsterlijke voorkomen, hield het beest schuil in zijn kasteel met een toverspiegel als enigste venster op de buitenwereld
De roos die de fee hem gegeven had, was ook echt een betoverende roos, die vele jaren lang zal bloeien
Als de prins kon leren van iemand anders te houden
En dat niet alleen, maar ook de liefde van de andere terug te verdienen voor het laatste rozenblad zal vallen
Dan zal de betovering verbroken worden
Kon hij dat niet, dan was ie gedoemd een beest te blijven voor altijd

De jaren vergeledenen hij verloor zijn laatste beetje hoop
Want wie zou er nou ooit kunnen gaan houden van een beest

Prolog

Vor langer Zeit, in einem Land gar nicht so weit von hier, lebte in einem prächtigen Schloss ein junger Prinz
Er hatte alles, was sein Herz begehrte
Und doch war er verwöhnt, egoistisch und unfreundlich

Und dann, in einer Winternacht, erschien am Schloss eine alte Bettlerin
Sie bot dem Prinzen eine einzelne Rose an
Im Tausch für etwas Schutz vor der bitteren Kälte
Aber der Prinz fand sie abstoßend und hässlich
Und hochmütig wies er das Geschenk zurück und schickte die alte Frau fort
Diese sagte, er solle sich nicht vom Äußeren täuschen lassen, denn Schönheit käme von innen
Und als der Prinz sich weiterhin weigerte, schmolz die Hässlichkeit der Frau dahin und sie verwandelte sich in eine wunderschöne Zauberfee
Der Prinz versuchte, es wiedergutzumachen, aber es war zu spät
Sie hatte gesehen, dass in seinem Herzen keine Liebe war
Und zur Strafe verwandelte sie ihn in ein abscheuliches Biest
Und sie verzauberte das Schloss und alle Menschen, die dort wohnten

Voller Scham über sein monströses Aussehen, versteckte sich das Biest in seinem Schloss, mit einem Zauberspiegel als einzigem Fenster zur Außenwelt
Die Rose, die die Fee ihm gegeben hatte, war wahrlich eine verzauberte Rose, die viele Jahre lang blühen würde
Wenn der Prinz lernen könnte, jemand anderen zu lieben
Und nicht nur das, sondern auch die Liebe des anderen zu verdienen, bevor das letzte Rosenblatt fällt
Dann würde der Zauber gebrochen sein
Könnte er das nicht, dann wäre er dazu verdammt, für immer ein Biest zu bleiben

Die Jahre vergingen, und er verlor seinen letzten Funken Hoffnung
Denn wer könnte wohl jemals lernen, ein Biest zu lieben?