Yüreğim Kanıyor - Mustafa Bozkurt перевод на немецкий

Yüreğim Kanıyor

Sakin göllerin kuğusuyduk, salınarak suyun yanağında
Yarılan ekmeğin buğusuyduk
Gözüm yaşarıyor yüreğim kanıyor
Olmasaydı sonumuz böyle

Biri saksımızı çiğneyip gitti, biri duvarları yıktı
Camları kırdı, fırtına gelip aramıza serildi
Biri milyon kere çoğaltıp hüzünleri, her şeyi kötüledi
Bizi yaraladı, biri şarabımızı döktü, soğanımızı çaldı
Biri hiç yoktan vurdu kafeste kuşumuzu ciğerim yanıyor
Yüreğim kanıyor olmasaydı sonumuz böyle

Gözüm yaşarıyor yüreğim kanıyor
Olmasaydı sonumuz böyle

Dağlarda çoban ateşiydik, dolanarak mavzer yatağında
Ceylanın pınara inişiydik
Göğsüm daralıyor, yüreğim kanıyor
Olmasaydı sonumuz böyle

Birer yolcuyduk aynı ormanda kaybolmuş
Aynı çıtırtıyla ürperen birer serçe. hep aynı yerde
Karşılaşırdık tesadüf bu, birer tomurcuktuk hayatın
Kollarında, birer çiğ damlasıydık bahar sabahında gül
Yaprağında, dedimya hiç yoktan susturuldu şarkımız
Yüreğim kanıyor, yüreğim kanıyor
Bitmeseydi bizim öğkümüz böyle

Göğsüm daralıyor, yüreğim kanıyor
Olmasaydı sonumuz böyle

Mein Herz blutet

Wir waren wie Schwäne auf ruhigen Seen, gleitend auf der Wange des Wassers
Wir waren der Duft des geteilten Brotes
Meine Augen tränen, mein Herz blutet
Wäre unser Ende nur nicht so gekommen

Jemand trat auf unseren Blumentopf, jemand riss die Mauern ein
Zerbrach die Fenster, ein Sturm kam und legte sich zwischen uns
Jemand vervielfachte die Trauer millionenfach, verdammte alles
Verletzte uns, jemand verschüttete unseren Wein, stahl unsere Zwiebeln
Jemand erschlug grundlos unseren Vogel im Käfig, meine Seele brennt
Mein Herz blutet, wäre unser Ende nur nicht so gekommen

Meine Augen tränen, mein Herz blutet
Wäre unser Ende nur nicht so gekommen

Wir waren wie Hirtenfeuer in den Bergen, umkreisend das Lager des Gewehrs
Wir waren wie das Reh, das zur Quelle hinabsteigt
Meine Brust wird eng, mein Herz blutet
Wäre unser Ende nur nicht so gekommen

Wir waren wie Reisende, verirrt im selben Wald
Wie Spatzen, die beim selben Knistern aufflattern, immer am selben Ort
Begegneten wir uns, welch Zufall, wir waren wie Knospen
In den Armen des Lebens, wie Tautropfen am Frühlingsmorgen auf einem
Rosenblatt, ich sagte doch, grundlos wurde unser Lied zum Schweigen gebracht
Mein Herz blutet, mein Herz blutet
Wäre unsere Geschichte nur nicht so zu Ende gegangen

Meine Brust wird eng, mein Herz blutet
Wäre unser Ende nur nicht so gekommen