Текст и перевод песни Myslovitz - Przypadek Hermana Rotha

Lubię siłę czerni,
I nieużywania słów.
Wszystkiego, co niezmienne,
W nicości za oknem, gdy budzą się mgły.
Lubię starych ludzi,
Bo starość jest jak mgła.
Patrząc wprost w jej pustkę,
Pragnę tym bardziej, im więcej mam lat.
Ty, on i ja.
Środek jakby był ze szkła,
Nie zapomnę tamtych dni
Szukałem Cię w odbiciu szyb.
Tonę we współczuciu,
Głębiej z każdym dniem.
I choć wiem, że już nie wrócisz,
Moim życiem wciąż szarpie niepewność i zgiełk.
Ty, on i ja.
Środek jakby był ze szkła,
Nie zapomnę tamtych dni
I szukam Cię...
Bo tak mało wciąż wiem,
Tak mało wciąż jest,
W tym wszystkim... mnie.

Мне нравится сила черного,
И не использовать слова.
Всего неизменного,
В небытии за окном, когда просыпаются туманы.
Я люблю стариков,
Потому что старость-это как туман.
Глядя прямо в ее пустоту,
Чем больше я хочу, тем больше мне лет.
Ты, он и я.
Центр как будто из стекла,
Я не забуду те дни
Я искал тебя в отражении стекол.
Я тону в сострадании,
Глубже с каждым днем.
И хотя я знаю, что ты больше не вернешься,
Моя жизнь по-прежнему дергается от неопределенности и суеты.
Ты, он и я.
Центр как будто из стекла,
Я не забуду те дни
И я ищу тебя...
Потому что я так мало еще знаю,
Так мало еще,
На этом все... меня.