Текст и перевод песни Natalia Nykiel - Pusto

Pusto

Ulicy szept i dźwięk co ciarki wcisnął mi
Za ścianą pies, z pozoru myśl nie warta nic
W miasta zwykły rytm mam oddać siebie całe pół
Ludzie tłoczą się, bardzo chcę wyjść, coś trzyma mnie

Śpiewaj, zaśpiewaj mi
Był sobie król, zgasła iskra

Zamknięte drzwi i pustka szersza niż nasz stół
Starej lampki moc, a strych wciąż pełen dawnych lat
Rzuciłam na stos wyrzuty sumienia
Tyle prostych słów, a usta zapomniały już

Śpiewaj, zaśpiewaj mi
Był sobie król, zgasła iskra

Uliczny ciężki deszcz, a dźwięk na ciarki skazał mnie
Za ścianą burza gra, z pozoru ktoś, a w końcu ja
W miasta bezwzględny rytm jak wstrzelić się z milionem słów
W domu boję się

Uliczny ciężki deszcz, a dźwięk na ciarki skazał mnie
Za ścianą burza gra, z pozoru ktoś, a w końcu ja
W miasta bezwzględny rytm jak wstrzelić się z milionem słów
W domu znajdę sen

Uliczny szept po chodniku promień szedł
Za ścianą pies, na strychu lampka, w kuchni szmer
Kroków równy rytm, naszych oddechów mocna sieć
Zatracam się

Empty

The streets' whispers and that sound that sent shivers down my spine
A dog behind the wall, a thought that seemingly isn't worth anything
I have to give half of myself to the city's ordinary rhythm
People thronging, I really want to leave, but something's holding me back

Sing, sing to me
There once was a king, his spark extinguished

A closed door and an emptiness wider than our table
The power of an old lamp, the attic still full of bygone years
I threw my remorse on the bonfire
So many simple words, but my lips have already forgotten them

Sing, sing to me
There once was a king, his spark extinguished

The heavy downpour in the street, and that sound that condemned me to shivers
Behind the wall, a storm plays, someone at first glance, but in the end, it's me
In the city's ruthless rhythm, how to shoot myself with a million words
I'm afraid at home

The heavy downpour in the street, and that sound that condemned me to shivers
Behind the wall, a storm plays, someone at first glance, but in the end, it's me
In the city's ruthless rhythm, how to shoot myself with a million words
I'll find sleep at home

The streets' whispers spread along the sidewalk
A dog behind the wall, a lamp in the attic, a murmur in the kitchen
The steady rhythm of footsteps, the powerful network of our breathing
I'm getting lost