Текст и перевод песни Natalia Nykiel - Pusto

Ulicy szept i dźwięk co ciarki wcisnął mi
Za ścianą pies, z pozoru myśl nie warta nic
W miasta zwykły rytm mam oddać siebie całe pół
Ludzie tłoczą się, bardzo chcę wyjść, coś trzyma mnie

Śpiewaj, zaśpiewaj mi
Był sobie król, zgasła iskra

Zamknięte drzwi i pustka szersza niż nasz stół
Starej lampki moc, a strych wciąż pełen dawnych lat
Rzuciłam na stos wyrzuty sumienia
Tyle prostych słów, a usta zapomniały już

Śpiewaj, zaśpiewaj mi
Był sobie król, zgasła iskra

Uliczny ciężki deszcz, a dźwięk na ciarki skazał mnie
Za ścianą burza gra, z pozoru ktoś, a w końcu ja
W miasta bezwzględny rytm jak wstrzelić się z milionem słów
W domu boję się

Uliczny ciężki deszcz, a dźwięk na ciarki skazał mnie
Za ścianą burza gra, z pozoru ktoś, a w końcu ja
W miasta bezwzględny rytm jak wstrzelić się z milionem słów
W domu znajdę sen

Uliczny szept po chodniku promień szedł
Za ścianą pies, na strychu lampka, w kuchni szmer
Kroków równy rytm, naszych oddechów mocna sieć
Zatracam się

Уличный шепот и звук, что мурашки по коже
За стеной собака, казалось бы, мысль ничего не стоит
В городе привычный ритм я отдаю себе целую половину
Люди толпятся, я очень хочу выйти, что-то держит меня

Пой, пой мне
Был король, искра погасла.

Закрытая дверь и пустота шире нашего стола
Старый Свет власти, а чердак еще полон былых лет
Я бросила на костер угрызения совести.
Столько простых слов, а губы уже забыли

Пой, пой мне
Был король, искра погасла.

Уличный сильный дождь, и звук мурашек обрек меня
За стеной буря играет, казалось бы, кто-то, и, наконец, я
В городе безжалостный ритм, как стрелять с миллионом слов
Дома я боюсь

Уличный сильный дождь, и звук мурашек обрек меня
За стеной буря играет, казалось бы, кто-то, и, наконец, я
В городе безжалостный ритм, как стрелять с миллионом слов
Дома я найду сон

Уличный шепот по тротуару шел
За стеной собака, на чердаке лампа, на кухне ропот
Шаги ровный ритм, наши вдохи крепкая сеть
Я теряю себя