Текст и перевод песни Natalia Przybysz - Miod

Śniło mi się, że mam wielki biust
Poruszam nim i wszyscy się gapią
Śniłam też, że mam nogi jak miód
Ciągnęły się od szyi po kanapie

Że jestem pewna, gdzie mam przód, gdzie mam tył
Że wierze w Boga, który we mnie wierzy
Że mam odwagę mówić prawdę lub nic
Że moim gardłem biegnie złota nić

Jak to się stało, że zapomniałam o moich piersiach?
Jak to się stało, że wciąż jest za mało prawdy w mych pieśniach?
Wciąż wyciągają szyje, nieśmiało łaknąc powietrza
Wołają mnie rano, a serce schowane, zamknięte w żebrach

Śniło mi się, że Cię dobrze znam
Że jesteś bratem, a ja Twoją siostrą
Żadna krzywda nie dzieje się nam
Nic nam nie grozi, wszystkiemu możemy sprostać

Wiesz, potrafię mieć taki strzał kosmiczny we śnie
Co tak mnie porazi, że potem świecę w ciemnościach
Więc nie budź mnie, wolę w snach swych pozostać
Obudzę się, kiedy dorosnę

Jak to się stało, że zapomniałam o moich piersiach?
Jak to się stało, że wciąż jest za mało prawdy w mych pieśniach?
Wciąż wyciągają szyje, nieśmiało łaknąc powietrza
Wołają mnie rano, a serce schowane, zamknięte w żebrach
Jak to się stało, że zapomniałam o moich piersiach?
Jak to się stało, że wciąż jest za mało prawdy w mych pieśniach?
Wciąż wyciągają szyje, nieśmiało łaknąc powietrza
Wołają mnie rano, a serce schowane, zamknięte w żebrach

Мне приснилось, что у меня большая грудь.
Я двигаю его, и все смотрят
А еще мне снилось, что у меня ноги, как у меда.
Тянулись от шеи к дивану

Что я уверена, где у меня спереди, где у меня сзади
Что я верю в Бога, который верит в меня
Что у меня есть мужество говорить правду или ничего
Что мое горло бежит злотый ничто

Как это я забыла свою грудь?
Как так получилось, что в моих песнях все еще недостаточно правды?
Они все еще вытягивают шеи, робко глотая воздух
Меня зовут утром, а сердце спрятано, заперто в ребрах

Мне приснилось, что я тебя хорошо знаю.
Что ты брат, а я твоя сестра
Никакого вреда с нами не происходит
Нам ничего не угрожает, мы можем справиться со всем

Знаешь, во сне у меня может быть такой космический выстрел.
Что меня так поразит, что я светлюсь в темноте
Так что не буди меня, я предпочитаю в мечтах своих оставаться
Я проснусь, когда вырасту

Как это я забыла свою грудь?
Как так получилось, что в моих песнях все еще недостаточно правды?
Они все еще вытягивают шеи, робко глотая воздух
Меня зовут утром, а сердце спрятано, заперто в ребрах
Как это я забыла свою грудь?
Как так получилось, что в моих песнях все еще недостаточно правды?
Они все еще вытягивают шеи, робко глотая воздух
Меня зовут утром, а сердце спрятано, заперто в ребрах