Текст и перевод песни Natassa Bofiliou - Antigoni (Bonus Track)

Antigoni (Bonus Track)

Άλλη μια μέρα από κείνες τις ευθείες
που δε μιλά ελληνικά κάτι σπουδαίο.
Οι εφημερίδες έχουν μόνο αγγελίες
είναι από χρόνια διαβασμένο κάθε νέο.

Άλλη μια μέρα που ξυπνάνε τα θηρία
γίνεται ο κόσμος ο πλανήτης των πιθήκων.
Μια πυρκαγιά ξεσπά στην πολυκατοικία
και διακόπτει τα βαλσάκια των ενοίκων.

Αυτό το έργο έχει μόνο πρώτους ρόλους
η εποχή αυτή κομπάρσους δε σηκώνει.
Με δυο γονείς αριστερούς ονειροπόλους
τόσο καιρό κρατούσα μόνο το κοντάρι
κι ήρθε η στιγμή να βγω να παίξω Αντιγόνη.

Άλλη μια νύχτα που η σκέψη μας φρενάρει
κι η ησυχία μας δεν είναι πια ησυχία.
Βγαίνει το πρόσωπο που κλαίει στο φεγγάρι
κι ό, τι αγαπάμε φακελώνεται σ' αρχεία.

Αυτό το έργο έχει μόνο πρώτους ρόλους
η εποχή αυτή κομπάρσους δε σηκώνει
Με δυο γονείς αριστερούς ονειροπόλους
τόσο καιρό κρατούσα μόνο το κοντάρι
κι ήρθε η στιγμή να βγω να παίξω Αντιγόνη.

Άλλη μια μέρα από κείνες τις ευθείες
που όσα πιστέψαμε έχουν γίνει ο εχθρός μας.
Κι οι αγαπημένες περιττές μας ασχολίες
έχουνε γίνει η τροφή του τέρατός μας.

Antigone (Bonus Track)

Just another one of those straight lines
that doesn't speak any great Greek.
The newspapers only have advertisements
every bit of news has been read for years.

Just another day when the beasts are awakening
the world becomes the planet of the apes.
A fire breaks out in the apartment building
and interrupts the tenants' waltzes.

This play has only lead roles
these times don't tolerate extras.
With two left-wing, dreamy parents
for so long I only held the spear
and the time has come for me to go out and play Antigone.

Just another night when our thought slows down
and our silence is no longer a quiet one.
The face that cries in the moonlight comes out
and everything we love is filed in archives.

This play has only lead roles
these times don't tolerate extras
With two left-wing, dreamy parents
for so long I only held the spear
and the time has come for me to go out and play Antigone.

Just another one of those straight lines
where everything we believed in has become our enemy.
And our beloved, useless hobbies
have become the food of our monster.