Текст и перевод песни Natassa Bofiliou - O Glaros

O Glaros

Μια Κυριακή απόγευμα, Αγίου Κωνσταντίνου
σαν όνειρο την είδες μικρό περαστικό
και φύσηξε ένας άνεμος από παλιές σημύδες
καθώς σε προσπερνούσε στο μαύρο της παλτό

Κι ήταν τα μάτια της υγρά
σαν το νερό στη λίμνη
και μέσα τους επέπλεαν λευκά πουλιά νεκρά
αυτά που ήταν να γίνει

Περίμενες στην αίθουσα να έρθει κι η σειρά σου
γελώντας τη σχολίαζε κάποιος ηθοποιός
αφού δεν το 'χουν μέσα τους τι θέλουν ορισμένοι
και εσύ μόνος σκεφτόσουν, σκυφτός και σιωπηλός

Κι ήταν τα μάτια της υγρά
σαν το νερό στη λίμνη
και μέσα τους επέπλεαν λευκά πουλιά νεκρά
αυτά που ήταν να γίνει

Μια καστανή διαλέξανε ποιητική αδεία
και πάνω στην υπόκλιση μακριά απ'τη σκηνή
ο άνεμος σου έφερε την ίδια μελωδία
που 'παιζε ένας πλανόδιος όταν την είχες δει

Γιατί μπορεί το θέατρο να γίνει και ζωή
μπορεί να είναι και ζωή

The Seagull

One Sunday afternoon, Saint Constantine's Day
like a dream you saw her, a fleeting passerby
and a wind blew from old birch trees
as she passed you by in her black coat

And her eyes were wet
like the water in the lake
and white dead birds floated in them
the ones that were to be

You waited in the hall for your turn to come
laughing, an actor commented on her
since they don't have it in them, what do some people want
and you alone thought, stooped and silent

And her eyes were wet
like the water in the lake
and white dead birds floated in them
the ones that were to be

They chose a chestnut girl, poetic license
and on the bow far from the stage
the wind brought you the same melody
that a street musician was playing when you saw her

Because the theatre can also become life
it can also be life