Текст и перевод песни Natassa Bofiliou - To Domatio

To Domatio

Του φτιάξανε στα μέτρα του δωμάτιο
και το 'βαψαν γαλάζιο να του ανήκει
και αυτός εκεί προστάτευε τους δίσκους του
και πλήρωνε αιώνια το νοικί

Κάθε πρώτη του μηνός η πληρωμή
και δεν ήταν καν το φως μες στην τιμή
κάθε πρώτη του μηνός στα σκοτεινά
ορκιζόταν πως δε θα 'βγαινε ξανά

Αγάπησε τους τοιχους στο δωμάτιο
τους πότισε με δάκρυα κι ιδρώτα
τον έξω κόσμο άφησε στην τύχη του
και κλείδωσε παράθυρα και πόρτα

Κάθε πρώτη του μηνός η πληρωμή
και δεν ήταν καν το φως μες στην τιμή
κάθε πρώτη του μηνός στα σκοτεινά
ορκιζόταν πως δε θα 'βγαινε ξανά

Και μια πρώτη του μηνός
σπάει η οροφή
και τον έστειλε στα σύννεφα καρφί
κι όπως έφευγε κοιτούσε από ψηλά
το δωμάτιο ξενοίκιαστο ξανά

και σκεφτόταν κάθε πρώτη του μηνός
τι ενοίκιο να θέλει ο ουρανός...

The Room

They built him a room to his measurements
and painted it blue so it would belong to him
and there he protected his records
and he paid the rent forever

Every first of the month, the payment was due
and the rent didn't even include electricity
every first of the month, in the dark
he swore that he wouldn't go out again

He fell in love with the walls in the room
he watered them with tears and sweat
he left the outside world to its fate
and he locked the windows and the door

Every first of the month, the payment was due
and the rent didn't even include electricity
every first of the month, in the dark
he swore that he wouldn't go out again

And one first of the month
the roof caved in
and sent him straight up through the clouds
and as he left, he looked down from above
at the room, empty once again

and he thought, every first of the month
what kind of rent does heaven demand...