Текст и перевод песни Nikos Ikonomopoulos - Είναι Κάτι Λαϊκά

Είναι Κάτι Λαϊκά

Τετάρτη βράδυ σιγοβρέχει μοναξιές
Τσιγάρο ο πόνος και τραβάω ρουφηξιές
Παραπονιέται στα ηχεία η μουσική
Παραίσθησή μου... φανερώνεσαι κι εκεί
Αν με αγάπησες λιγάκι καταβάθος
Εμφανίσου μια φορά πραγματικά
Το τέλος τ′ άντεξα, αλλά δεν είμαι βράχος
Και δακρύζω πού και πού και με λαϊκά
Είναι κάτι λαϊκά με κάτι στίχους
Που μου καίνε την καρδιά, ραγίζουν τοίχους
Λέξη λέξη σου 'χουν πει παράπονά μου
Που επέλεξες να ζήσεις μακριά μου
Είναι κάτι λαϊκά που πετυχαίνω
Σε σταθμούς του ραδιοφώνου και πεθαίνω
Και με πιάνει ξαφνικά μια στενοχώρια
Λες και γράφτηκαν για μας που ζούμε χώρια
Είναι κάτι λαϊκά
Μοναστηράκι, Αναφιώτικα μετά
Ανάβει η θλίψη μες στα φώτα τα σβηστά
Κι αφού στ′ αλήθεια δε σ' αγγίζω στο κορμί
Σκορπίζω στάχτη... στου αέρα την ορμή
Αν δεν σου έλειψε στιγμή η αγκαλιά μου
ούτε λέξη να μη πούμε τελικά
Τα ανομολόγητα βαθιά αισθήματά μου
με τραγούδια θα στα λέω λαϊκά
Είναι κάτι λαϊκά με κάτι στίχους
Που μου καίνε την καρδιά, ραγίζουν τοίχους
Λέξη λέξη σου 'χουν πει παράπονά μου
Που επέλεξες να ζήσεις μακριά μου
Είναι κάτι λαϊκά που πετυχαίνω
Σε σταθμούς του ραδιοφώνου και πεθαίνω
Και με πιάνει ξαφνικά μια στενοχώρια
Λες και γράφτηκαν για μας που ζούμε χώρια
Είναι κάτι λαϊκά
Είναι κάτι λαϊκά με κάτι στίχους
Που μου καίνε την καρδιά, ραγίζουν τοίχους
Λέξη λέξη σου ′χουν πει παράπονά μου
Που επέλεξες να ζήσεις μακριά μου
Είναι κάτι λαϊκά που πετυχαίνω
Σε σταθμούς του ραδιοφώνου και πεθαίνω
Και με πιάνει ξαφνικά μια στενοχώρια
Λες και γράφτηκαν για μας που ζούμε χώρια
Είναι κάτι λαϊκά...

C'est quelque chose de populaire

Mercredi soir, la pluie tombe doucement sur la solitude
La cigarette est ma douleur, et je tire des bouffées
La musique se lamente dans les haut-parleurs
C'est une illusion... tu apparais là aussi
Si tu m'aimais un peu, au fond de toi
Apparais une fois, pour de vrai
J'ai enduré la fin, mais je ne suis pas un rocher
Et je pleure de temps en temps, et avec des chansons populaires
C'est quelque chose de populaire avec des paroles
Qui brûlent mon cœur, qui font craquer les murs
Mot pour mot, ils t'ont dit mes plaintes
Que tu as choisi de vivre loin de moi
C'est quelque chose de populaire que je trouve
Sur les stations de radio, et je meurs
Et soudain, je suis pris d'une tristesse
Comme si elles avaient été écrites pour nous qui vivons séparés
C'est quelque chose de populaire
Monastiraki, Anafiotika ensuite
La tristesse s'enflamme dans les lumières éteintes
Et puisque je ne te touche pas vraiment sur ton corps
Je disperse des cendres... dans l'élan du vent
Si tu n'as pas manqué un instant à mon étreinte
Ne disons pas un mot, finalement
Mes sentiments profonds et indicibles
Je te les dirai avec des chansons populaires
C'est quelque chose de populaire avec des paroles
Qui brûlent mon cœur, qui font craquer les murs
Mot pour mot, ils t'ont dit mes plaintes
Que tu as choisi de vivre loin de moi
C'est quelque chose de populaire que je trouve
Sur les stations de radio, et je meurs
Et soudain, je suis pris d'une tristesse
Comme si elles avaient été écrites pour nous qui vivons séparés
C'est quelque chose de populaire
C'est quelque chose de populaire avec des paroles
Qui brûlent mon cœur, qui font craquer les murs
Mot pour mot, ils t'ont dit mes plaintes
Que tu as choisi de vivre loin de moi
C'est quelque chose de populaire que je trouve
Sur les stations de radio, et je meurs
Et soudain, je suis pris d'une tristesse
Comme si elles avaient été écrites pour nous qui vivons séparés
C'est quelque chose de populaire...