Текст и перевод песни Nilipek. - Koşuyolu

Koşuyolu

Bir gülüşün var; insan güzellikleri hatırlar,
baktığın yere ayrı, bastığın yere ayrı hayran.
İki çizgi var; insan güldüğünü hatırlar,
ve bak nasıl durdu her şeyi yıkan rüzgar.
Bir yer yatağında çocuğuz bir anda, omzun evim benim.
Duvara değer ışık, uyanmadık hala, göğsüm evin senin.
Bir bakışın var; insan şarkıları hatırlar, yürürk
en adımları hayatın ritminden çıkar.
Bir sözün yeter; bak nasıl düştü tüm gözler,
ve bak nasıl saklar kararsız elleri cepler
Bir yer yatağında çocuğuz bir anda, omzun evim benim.
Duvara değer ışık, uyanmadık hala, göğsüm evin senin.

Koşuyolu

Tu as un sourire, il me rappelle la beauté des choses ;
l’endroit où tu regardes, l’endroit où tu marches, tous m’impressionnent.
Deux lignes, le souvenir de ton rire,
et regarde comment le vent qui a tout emporté s’est arrêté.
Un moment, nous sommes enfants sur un lit, ton épaule, c’est mon foyer.
La lumière touche le mur, nous ne nous sommes pas encore réveillés, mon cœur, c’est ta maison.
Tu as un regard, il me rappelle les chansons, il marche
en extrayant ses pas du rythme de la vie.
Un mot suffit, regarde comme tous les yeux sont tombés,
et regarde comment les mains hésitantes se cachent dans les poches.
Un moment, nous sommes enfants sur un lit, ton épaule, c’est mon foyer.
La lumière touche le mur, nous ne nous sommes pas encore réveillés, mon cœur, c’est ta maison.