Текст и перевод песни Orkhan Zeynalli - Məni Xatırla

Məni Xatırla

Baxiram kənardan, öz ad gününü qeyd edən Orxana, asta
Asta baxıram ki, tanımasın
Birdən tanıyar, qorxar
Necə saf çizgilərin var imiş
Niyə belə dəyişdin, Orxan?
Yenə 13 yaşındayam
İyunun sonu, mərkəzi univermaq
Dostumuza hədiyyə seçirik
Bu qədər dost, Bu qədər doğma
Bu qədər şən, zaraftcıl, dosta görə
Can yandıran oğlan
Hara getdi bu qardaşlıqlar, niyə belə dəyişdin, Orxan?

Yenə 15 yaşındayam, məktəbin damında, səhərə yaxın
İllər keçəcək, amma bir də olmayacam Allaha bu qədər yaxın
20 yaşındayam, gözlərim yol çəkir
İnanıram, çox sevənim var
Çoxunun ürəyinin içindəyəm, niyə belə dəyişdin, Orxan?
Bu gün 30 yaşındayam, heç dəyişməmişəm əslində
Bu soyuq körpüdə, həyat hönkürər, həyat bəhs edər, ölümün əksinə
Bir daha düşünüm, dərin nəfəs alım, bir daha bərk durum
Əlimdə son damla cəsarət və ilk vida məktubu

Məni xatırla, mahnılarım silinməsin qoy yaddaşından
Məni xatırla, istəməzdim bəlkə bu qədər erkən daş olmaq
Bu qədər günahı kim dedi, bir "bağışla" silər?
Məzarıma qoyduğun dodaq boyasını, bir payız günü yağışlar silər

Məni xatırla, mahnılarım silinməsin qoy yaddaşından
Məni xatırla, istəməzdim bəlkə bu qədər erkən daş olmaq
Bu qədər günahı kim dedi, bir "bağışla" silər?
Məzarıma qoyduğun dodaq boyasını, bir payız günü yağışlar silər

Помни Меня

Смотрю со стороны на Орхана, празднующего свой день рождения, тихо,
Тихо смотрю, чтобы не узнал.
Вдруг узнает, испугается.
Какие чистые черты у тебя были.
Почему ты так изменился, Орхан?
Мне снова 13 лет.
Конец июня, центральный универмаг.
Выбираем подарок другу.
Так много друзей, так много родных.
Так много веселых, шутливых, готовых на все ради друга
Парней.
Куда делась эта братская связь, почему ты так изменился, Орхан?

Мне снова 15, на крыше школы, под утро.
Годы пройдут, но я больше не буду так близок к Богу.
Мне 20, мои глаза ждут дороги.
Верю, что у меня есть любимая.
Я в сердцах многих, почему ты так изменился, Орхан?
Сегодня мне 30, я совсем не изменился на самом деле.
На этом холодном мосту, жизнь рыдает, жизнь спорит со смертью.
Еще раз подумаю, глубоко вздохну, еще раз соберусь с силами.
В моей руке последняя капля смелости и первое прощальное письмо.

Помни меня, пусть мои песни не стираются из твоей памяти.
Помни меня, я бы не хотел так рано стать камнем.
Кто сказал, что столько грехов сотрет одно «прости»?
Помаду, что ты оставишь на моей могиле, смоют осенние дожди.

Помни меня, пусть мои песни не стираются из твоей памяти.
Помни меня, я бы не хотел так рано стать камнем.
Кто сказал, что столько грехов сотрет одно «прости»?
Помаду, что ты оставишь на моей могиле, смоют осенние дожди.