Текст и перевод песни Stéphane Pompougnac - Fleur blanche

Fleur blanche

Çocuktum masum hayallerim vardı.
Mesela her çocuk gibi futbolcu olmak.
Mahalle aralarında top yuvarlardık.
Cam kırardık, çok can sıkardık.

Çocuktum masum oyunlar oynardık.
Mesela külah atardık Ermeni'ye
Boncuklu tabancalarımız vardı, mermi değil.
Doğal olarak eşit görüyorduk her bireyi.

Çünkü çocuktuk. Ne bilelim ayrım gayrım.
Bir çocuğun bilmediği tek şey ayrılmaydı.
Çünkü çocuktuk be amına koyayım, en azından.
Masum olmak gerektiğinin farkındaydık.

Nasıl bir çocukmuşuz yetişkinden öte.
Bizim tek derdimiz saklambaç oynarken bir sote!
Velhasıl kelam.
Çocukken sual şimdi insan olmak ödev

Çocuktum sen bilir misin bir futbolcu kartının,
Küçük bir çocuk için ne ifade ettiğini?
Sek sek mermerinin bozuk bir asfaltta, saniyede kaç ivmeyle kaç defa sektiğini?
Bilir misin karanlık bir köşe başında, ilk dumanı ciğerlerime 10 yaşımda çektiğimi?
Nerden bile bilirdim mahalledeki abilerin ruh ve beden sağlığına nifak tohumu ektiğini!

Ey gidi Trabzon!
Boztepe'nin manzarasını inan hayal edemezdi Picasso
14 yaşındaydım, küçük bir arka mahalleden koca bir metropole geçiş yapmak biraz zordu.

Be İstanbul şiir gibisin de okumak ne mümkün!
Ne hengamesi, ne malı, ne mülkü!
Bu şehir milyonlarca insan içinde, yalnızlığın bestelendiği, enstrümanı kalabalığın sesi olan bir türkü!

White Flower

I was a child with innocent dreams.
Like every child, I wanted to be a soccer player.
We would play soccer in the streets.
We would break windows and cause a lot of trouble.

I was a child who played innocent games.
Like throwing balls at Armenians
We had bead guns, but no bullets.
Naturally, we treated everyone equally.

Because we were children. We didn't know any better.
The only thing a child doesn't know is separation.
Because we were children, dammit, at least.
We knew we had to be innocent.

What kind of children were we, more mature than adults?
Our only concern was finding a hiding spot while playing hide-and-seek.
In short.
As children, we had questions, now being human is our duty

When I was a child, do you know what a soccer card meant,
What it meant to a little boy?
Do you know how many times a hopscotch marble bounced per second on cracked asphalt?
Do you know that I took my first puff of smoke at the age of 10 in a dark corner?
How could I have known that the older guys in the neighborhood were planting seeds of discord in my mind and body!

Oh, Trabzon!
Even Picasso couldn't imagine the view from Boztepe
I was 14, and moving from a small back alley to a big city was a bit difficult.

Oh, Istanbul, you're like a poem, but how can one read you!
What a racket, what goods, what property!
This city is a song composed of loneliness among millions of people, its instrument the sound of the crowd!