Текст и перевод песни Osdorp Posse - Rust En Ruimte

Rust En Ruimte

Waarom ben ik toch in hemelsnaam als mens geboren?
Als er iets is waar ik echt niet bij wil horen dan is dat het wel!
Al die verdorven wezens.
We hebben geen respect voor de natuur en onze levens
We vreten, zuipen, roken onze lichamen verrot
Alles in onze omgeving wordt vervuild of gaat kapot
Wij zijn het enige soort wat zo zichzelf uitroeit
De hele aarde wordt verknoeit omdat het niemand wat boeit
Iedereen is egoïstisch, gunt een ander geen cent
En we vinden onszelf toch zo intelligent!
We willen allemaal een auto en een huis en veel poen
En het milieu enzo, 'ja, wat kunnen wij daar nou aan doen?!'
De balans tussen de mens en de natuur is ontwricht,
En we sluiten ons af voor het totaalgezicht
Dus wat zeur ik nou? er is toch niets aan de hand?
Maar ik zie een afgrond en wij staan aan de rand!
Ik heb ruimte nodig! dat is wat ik je zeg!
Ik heb ruimte nodig! en ik wil hier weg!
Ik heb ruimte nodig! dus laat me gaan!
Ik heb ruimte nodig! en ik wil hier vandaan!
Ik wil rust en ruimte, ruimte en rust
Jin staat in brand en yang is uitgeblust!
Ik wil rust en ruimte, ruimte en rust
De natuur en de mens zijn uit elkaar gerukt!
Mensen zijn gevaarlijk, dom en laf
Onbedaarlijk, irritant, stom en maf
Egoïstisch, bot en principeloos
En simplistisch, zot en karakterloos
We zijn onverantwoordelijk en onbetrouwbaar
Dieren zijn uitmoordlijk en land bebouwbaar
Ons leven draait alleen maar om ons gerief
Maar uiteindelijk zijn we onze eigen dief
En we blijven ons maar vermenigvuldigen
Om na een oorlog de schuldigen te huldigen
En ik wordt er onpasselijk en misselijk van
Overal waar ik kijk zie ik mensen man!
Ik zie mensen, mensen als vieze kakkerlakken!
Je wilt ze wel vertrappen, maar ze blijven zo plakken!
Ze komen met teveel en ze komen te snel
Met z'n allen op een enkele reis naar de hel!
Ik heb ruimte nodig! dat is wat ik je zeg!
Ik heb ruimte nodig! en ik wil hier weg!
Ik heb ruimte nodig! dus laat me gaan!
Ik heb ruimte nodig! en ik wil hier vandaan!
Ik wil rust en ruimte, ruimte en rust
Ying staat in brand en yang is uitgeblust!
Ik wil rust en ruimte, ruimte en rust
De natuur en de mens zijn uit elkaar gerukt!

Тишина и пространство

Почему, скажи на милость, я родился человеком?
Если и есть что-то, к чему я точно не хочу принадлежать, так это к этому!
Ко всем этим испорченным созданиям.
Мы не уважаем природу и свою жизнь,
Мы жрем, пьем, курим, наши тела гниют.
Все вокруг нас загрязняется или ломается.
Мы — единственный вид, который так себя уничтожает.
Вся планета страдает, потому что всем наплевать.
Все эгоистичны, никому не дадут и цента,
И при этом мы считаем себя такими умными!
Мы все хотим машину, дом и много денег,
А окружающая среда и все такое... "Да что мы можем с этим поделать?!"
Баланс между человеком и природой нарушен,
И мы закрываемся от полной картины.
Так о чем я вообще ною? Ведь все в порядке?
Но я вижу пропасть, а мы стоим на краю!
Мне нужно пространство! Вот что я тебе скажу!
Мне нужно пространство! И я хочу отсюда уйти!
Мне нужно пространство! Так что отпусти меня!
Мне нужно пространство! И я хочу убраться отсюда!
Я хочу тишины и пространства, пространства и тишины.
Инь пылает, а ян угас!
Я хочу тишины и пространства, пространства и тишины.
Природа и человек разобщены!
Люди опасны, глупы и трусливы,
Неудержимы, раздражительны, тупы и безумны.
Эгоистичны, грубы и беспринципны,
И примитивны, глупы и безлики.
Мы безответственны и ненадежны,
Животные убийственны, а земля — пахотна.
Наша жизнь вращается только вокруг нашего комфорта,
Но в конце концов мы сами себе воры.
И мы продолжаем размножаться,
Чтобы после войны чествовать виновных.
И меня от этого тошнит,
Куда ни глянь, везде люди, дорогая!
Я вижу людей, людей, как грязных тараканов!
Хочется их раздавить, но они так и липнут!
Их слишком много, и они появляются слишком быстро,
Все вместе в один конец — в ад!
Мне нужно пространство! Вот что я тебе скажу!
Мне нужно пространство! И я хочу отсюда уйти!
Мне нужно пространство! Так что отпусти меня!
Мне нужно пространство! И я хочу убраться отсюда!
Я хочу тишины и пространства, пространства и тишины.
Инь пылает, а ян угас!
Я хочу тишины и пространства, пространства и тишины.
Природа и человек разобщены!