Текст и перевод песни Ozbi feat. Gülce Duru - Polis Ve Asi

Polis Ve Asi

Kaldırım taşında oturan bi′ asi
Gözlerinde tüm tükenmişliğiyle ardında bıraktığı mazi
Ceketi yırtık, suratı buruşmuş
Biliyo ki kaçtığı dünya özgürlüğünü kamçılarcasına sefil ve narsist
Yalanları ardında bırakmanın ağırlığı var üstünde
Bi' şehre küskünlük, bi′ sevgiliden kopmanın verdiği bi' hüzün
Silinmesi imkansız hatıralar
Gitmek için verdiği karar
İnsanlığa kızgınlığı hırpalanmışlığından
Duygularını sorguluyo bazen son kullanma tarihi geçip deforme oldmuşluğundan
Her şeyden vazgeçmenin yüküyle bi' hamalı andırırken
Tebessüm ediyo, acıya alışmışlığından
Ayağa kalkıyo, sevimli yunuslar onun yanında durdu
Kimliğini uzatıyor
Onları petrol ve uranyumdan oluşan pis bi′ denizde mutasyona uğramış köpek balıklarına benzetirken
Suratına bi′ yumruk yiyo
Uzak değil, insan olmak yeter
Bi' tuzak değil, insan olmak yeter
Nabzımı hissediyorum, yediğim yumruk bi′ tosbağa kadar yavaş
Korkum kalbimin bi' tavşan kadar hızlı olması
Anlımdan düşen terin nerde olduğumu hatırlatması kadar gerçek
Bi′ polisin siyah botuyla boynuma basması
Duyabildiğim tüm küfürler kanla beraber tenime yapışmış halde
Tüm cümleler kurumuş halde
E o halde kabullenmek kalıyo
Yenildim mi bezirganlara itaat eden suratların yere yansıyan gölgelerine?
Ben istedikleri her şeyi yapabildikleriyim
Ben onların hayvancıl hislerini tıka basa doyuran bi' ziyafetim
Bazen normal olan hayatlarına adrenalin
Bazen de can sıkıntıların birebir iyi gelen bi′ komedi
Tıpkı sakız çiğneyen bi' çene gibiler
İstediklerini aldıktan sonra tükürüp atacaklar
Yüzlerinde sabırsızlık ve öfke varken
Ben kendime diyorum ki: "Kabullenirsen, sen sen olmayacaksın" (sen sen olmayacaksın, sen sen olmayacaksın"
Halkın kalbi büyük
Feleğin boynu bükük
Yine yokluğu salmış koynuna
Saklanıyo yüzün donük
Namerdin kalbi çürük
Zulmün kârı büyük
Yine korkuyu almış avcuna
Kandırıyo eğip büküp
Halkın kalbi büyük
Feleğin boynu bükük
Yine yokluğu salmış koynuna
Saklanıyo yüzün donük
Namerdin kalbi çürük
Zulmün kârı büyük
Yine korkuyu almış avcuna
Kandırıyo eğip büküp
Demirden bi' döşşek
Üstüne uzandığımda kış uykusuna hazırlanan bi′ ayı gibi hissediyorum istemiyorum hiçbi′şeye değişmek
Hiç kimse yok, hiçbi' ayrıntı yok tek başına kalan bi′ huzur var
Onun da tek yaptığı duygularla çelişmek
Anlam aramak yetersizliğiyle övünüyo
Geçmişim sabırsızca benimle ilgilen diye dövünüyo
Hep yarını düşünen şu aklıma, duygularım
Bi' sevgilinin dudakları, bi′de hırlayan bi' köpek gösteriyo
Korkudan mı titriyorum, soğuktan mı?
Bilmiyorum belki de bu acı belirsizlik ve yokluktandır
Bedenim kanıyla hiç bu kadar haşır neşir olmamışken soruyorum
Bu içinde bulunduğum çelişki aşağılanmaktan mı?
Cevaplar yetersiz
Unutmamam gereken en önemli şey hiçbi′ kimliğin kazanılamayacağıydı bedelsiz
Bilirim düşünceler kefensiz
Bi' hücredeyim lan, lakin burda bile yaşayamıyorum nedensiz
Halkın kalbi büyük
Feleğin boynu bükük
Yine yokluğu salmış koynuna
Saklanıyo yüzün donük
Namerdin kalbi çürük
Zulmün kârı büyük
Yine korkuyu almış avcuna
Kandırıyo eğip büküp
Halkın kalbi büyük
Feleğin boynu bükük
Yine yokluğu salmış koynuna
Saklanıyo yüzün donük
Namerdin kalbi çürük
Zulmün kârı büyük
Yine korkuyu almış avcuna
Kandırıyo eğip büküp

The Policeman and the Rebel

A rebel sitting on the curbstone
In his eyes, the weariness of the past he left behind
His jacket torn, his face wrinkled
He knows the world he escaped is miserable and narcissistic, whipping his freedom
The weight of leaving lies behind rests upon him
A resentment towards a city, a sadness from breaking away from a lover
Indelible memories
The decision he made to leave
His anger towards humanity stems from his battered state
He sometimes questions his emotions, their expiry date passed and deformed
Resembling a porter with the burden of giving up everything
He smiles, accustomed to the pain
He stands up, adorable dolphins beside him
He hands over his ID
Comparing them to mutated sharks in a filthy sea of oil and uranium
He takes a punch to the face
It's not far, being human is enough
It's not a trap, being human is enough
I feel my pulse, the punch I received as slow as a turtle
My fear is that my heart is as fast as a rabbit
The sweat dripping from my forehead is as real as a reminder of where I am
A policeman's black boot pressing on my neck
All the curses I can hear, stuck to my skin with blood
All sentences dried up
So, acceptance remains
Have I surrendered to the shadows of faces that obey the merchants?
I am what they can do anything they want with
I am a feast that satiates their beastly feelings
Sometimes adrenaline to their normal lives
Sometimes a comedy that perfectly cures boredom
They are like a jaw chewing gum
They will spit me out after they get what they want
While impatience and anger are on their faces
I tell myself: "If you accept, you won't be you" (you won't be you, you won't be you")
The people's heart is big
Fate's neck is bent
Again, it has embraced nothingness
Hiding with its face turned
The coward's heart is rotten
Oppression's profit is great
Again, it has taken fear into its palm
Deceiving by bending and twisting
The people's heart is big
Fate's neck is bent
Again, it has embraced nothingness
Hiding with its face turned
The coward's heart is rotten
Oppression's profit is great
Again, it has taken fear into its palm
Deceiving by bending and twisting
An iron bed
When I lie on it, I feel like a bear preparing for hibernation, I don't want to change for anything
There is no one, no detail, only a solitary peace
All it does is contradict emotions
Seeking meaning boasts of its inadequacy
My past impatiently clamors for my attention
To my mind, always thinking of tomorrow, my emotions
Show a lover's lips and a snarling dog
Am I trembling from fear or from the cold?
I don't know, maybe this pain is from uncertainty and absence
While my body has never been so intimate with its own blood, I ask
Is this contradiction I'm in from humiliation?
The answers are insufficient
The most important thing I shouldn't forget is that no identity can be gained without a price
I know thoughts are shroudless
I'm in a cell, damn it, but even here I can't live without reason
The people's heart is big
Fate's neck is bent
Again, it has embraced nothingness
Hiding with its face turned
The coward's heart is rotten
Oppression's profit is great
Again, it has taken fear into its palm
Deceiving by bending and twisting
The people's heart is big
Fate's neck is bent
Again, it has embraced nothingness
Hiding with its face turned
The coward's heart is rotten
Oppression's profit is great
Again, it has taken fear into its palm
Deceiving by bending and twisting