Текст и перевод песни Ozbi - Emanet Hayat

Emanet Hayat

Bugün farklı!
Kangren olmuş bir elin çamurdaki alemi gibi
Beyazı temiz bir sayfa sanan bir safın mahremi gibi
Cihanı körpe gören bir egonun mahzeni
En çirkinin sanat olan ahseni gibi bugün!
Tadı gelsin diye çaya attığım tarçın kökü
Biraz limon kabuğu ve küçük bir karanfil tanesi
Küllükte kokan şu izmaritlerin sadece
Öylesine yaşadığımı anlattığı k*çımda açan lalesi, bugün!
Otomatik vites bir arabada ayağımın gittiği
Bir debriyaj boşluğu. Ölüm sarhoşluğu
Aşkın detone olsa da güzel sandıran hoşluğu
Bunu da sermayeye çeviren bir kurnazın kokoşluğu
Bugün!
Kibirli dünyama meteor çarpması
Dedemin beni halen harçlık verdiği bir köftehor sanması
Bugünü kendime sorunca anlıyorum
Ben hep kadere emanetmişim lan zor anlatması
Bugün günler gidiyor (bak bak)
Yağmur diniyor (toprak)
Ölmüş seviyor, yine çamurla ruhları gömüyor (vah vah)
Ölmüş biliyor, kör kambur feleğini itiyor (korkak)
Köşesine siniyor, kader alnına silleyi vuruyor (vah vah)
Bir denize dalar gibi gitmek!
Bir gemiye biner gibi
Bir yüreği arar gibi gitmek!
Bir kaderi söker gibi
Kibrim kırık bir cam değir
Niye keser cesareti?
Ruhum korkak bir can değil
Niye kader esaretim?
Evet bugün!
Gerçekle tanışmak ve kendinle yüzleşmek
Gözyaşınla beslenen Şehr-i İstanbul′a yenilmek
Fabrika atığı kokan bir sokakta kimliğini yitirmek
Yani tüm yalanlar tarafından canice dövülmek
Lan!
Bu yediğim kibrin kurşunu
Kader ufkumu kirletip, sonrada
Azrail'i çağıracak ve çek vur diye cek şunu
Biliyorum, hayallerime borçluyum
Çünkü bugün ilk defa elinde bir bıçakla
Görüyorum adı umut olan iyimser komşumu
Beni tüketen her şeyi terk etmek bugün
Kendimi kanlar içinde de olsa zerk etmek düne
Geleceğin ne olduğunu bilmeden gülümsemek bugün
Fakat gerçeği hissedebildiğini söylemek güne
Alkollü ağzım biraz duygusal
Felaket senaryoları yazan aklım korkak ve kurgusal
Biliyorum kendimle yüzleştikçe yalancıyım
İşte bugün!
Hangimiz gerçek diye sorar yargılar
Bugün günler gidiyor (bak bak)
Yağmur diniyor (toprak)
Ölmüş seviyor, yine çamurla ruhları gömüyor (vah vah)
Ölmüş biliyor, kör kambur feleğini itiyor (korkak)
Köşesine siniyor, kader alnına silleyi vuruyor (vah vah)
Bir denize dalar gibi gitmek!
Bir gemiye biner gibi
Bir yüreği arar gibi gitmek!
Bir kaderi söker gibi
Kibrim kırık bir cam değir
Niye keser cesareti?
Ruhum korkak bir can değil
Niye kader esaretim?

Entrusted Life

Today feels different!
Like a gangrenous hand grasping at mud,
Like the secret yearning of an innocent who mistakes white for a clean slate,
The cellar of an ego that sees the world as tender,
Today is like the ugliest form of art, a grotesque masterpiece!
The cinnamon stick I toss in my tea for flavor,
A bit of lemon peel and a small clove,
These cigarette butts stinking in the ashtray only tell me
Of a life lived in vain, a tulip blooming from my ass, today!
My foot reaching for the clutch in an automatic car,
An empty space where the clutch should be. The intoxication of death,
The sweetness that makes love seem beautiful even when it's off-key,
The cutesy act of a cunning woman who turns even this into capital,
Today!
A meteor crashing into my arrogant world,
My grandfather still thinking I'm a meatball-loving kid he needs to give allowance to,
When I ask myself about today, I understand,
Damn, I've always been entrusted to fate, it's hard to explain,
Today, the days are passing (look, look)
The rain is stopping (the earth)
The dead are loving, burying souls with mud again (oh no)
The dead know, they push their blind, hunchbacked destiny (coward)
They retreat to their corner, fate slaps them across the face (oh no)
To leave like diving into a sea!
Like boarding a ship,
To leave like searching for a heart!
Like uprooting a destiny,
My pride isn't broken glass,
Why does it cut courage?
My soul isn't a cowardly being,
Why am I a prisoner of fate?
Yes, today!
To meet reality and confront yourself,
To surrender to Istanbul, the city nourished by tears,
To lose your identity in a street smelling of factory waste,
That is, to be brutally beaten by all the lies,
Damn!
This bullet of pride I've swallowed,
Polluting my horizon of fate, and then
It will summon Azrael and say, "Pull the trigger, shoot this,"
I know, I owe it to my dreams,
Because today, for the first time, with a knife in hand,
I see my optimistic neighbor named Hope,
Today is for abandoning everything that consumes me,
To inject myself into yesterday, even if covered in blood,
To smile today without knowing what the future holds,
But to tell the day that you can feel the truth,
My alcohol-laced mouth is a bit sentimental,
My mind, writing disaster scenarios, is cowardly and fictional,
I know I'm a liar as I confront myself,
So today!
The judges ask, "Which one of us is real?"
Today, the days are passing (look, look)
The rain is stopping (the earth)
The dead are loving, burying souls with mud again (oh no)
The dead know, they push their blind, hunchbacked destiny (coward)
They retreat to their corner, fate slaps them across the face (oh no)
To leave like diving into a sea!
Like boarding a ship,
To leave like searching for a heart!
Like uprooting a destiny,
My pride isn't broken glass,
Why does it cut courage?
My soul isn't a cowardly being,
Why am I a prisoner of fate?