ฝน - P9d перевод на немецкий

ฝน

และในทุกๆเช้าที่ฉันตื่น บางทีมันก็ท้อ มันเหนื่อย มันล้าเหตุใดช้า
รู้สึกว่าเหมือนมีใครใครคนอื่น
ไม่คิดไม่เอาไม่อยากจะตามหา ไม่เคยมีใครจะไขว่คว้า
เมื่อได้พบความจริงในบางอย่าง บางทีมันก็ร้ายบางทีมันดันกระจายไปสุขล้น
มีสักกี่ฝันยิ่งไกลยิ่งตามห่าง บางทีก็เป็นฟ้าบางทีละลายกลับกลายไปเป็นฝน

It's the beautiful morning feel the birth performing
While the moon is slow dawning sunlight yeah nothing
พอพลิกหน้าไปกระทบกับแสงอาทิตย์ที่แถมเหงื่อถ่าย
และคิดว่าทำไม่พบวิถีชีวิตที่แสนเบื่อหน่าย เลยลุกขึ้น
รีบอาบน้ำแปรงฟันสระผม
สลัดไอความขี้คร้านเพื่อสู้กับฝันที่สะสม
ล้างคราบไคลและล้างความคิดที่หมักหมม
ก่อนปลอบร่างกายบอบช้ำไปด้วยอาหารด้วยขนม
ได้เวลาพร้อมเตรียมออกไปลุยเผชิญโลก
ซุ่มซ้อมด้วยฝักไฝ่เพื่อเหยียบไปยุ่ยไปเดินโยก
อยู่ในเมืองใหญ่ที่ใครเข้าใจว่าเจริญโคตร
ซักวันเค้าคงประสาและนึกอิจฉาที่ชั้นเมินโชค
ยังเดินต่อ เพราะคำว่าครอบครัวในจิตวิญญาณ
เข้าข้างตัวเองว่าเรื่องร้ายๆแค่ผ่านมาชิมลาง
สติขาดผึงเมื่อเห็นคนถือขันสถิตอยู่ริมทาง

เลยเริ่มเห็นสิ่งวิจิตร แล้วย้อนไปคิด พินิจในนิมมาน

และในทุกๆเช้าที่ฉันตื่น บางทีมันก็ท้อ มันเหนื่อย มันล้าเหตุใดช้า
รู้สึกว่าเหมือนมีใครใครคนอื่น
ไม่คิดไม่เอาไม่อยากจะตามหา ไม่เคยมีใครจะไขว่คว้า

เมื่อได้พบความจริงในบางอย่าง บางทีมันก็ร้ายบางทีมันดันกระจายไปสุขล้น
มีสักกี่ฝันยิ่งไกลยิ่งตามห่าง บางทีก็เป็นฟ้าบางทีละลายกลับกลายไปเป็นฝน

ยิ่งคิดยิ่งคุ้นๆยิ่งคลุ่มคลั่งยิ่งเลยเถิด
หนึ่งคือการกลับกลาย
สองคือความฉายที่เคยเฉิด
สามคือรอวันตายให้ดับสลายให้ระเหยเหิด
และสิ่งที่ไม่คาดฝันทั้งสามสิ่งนั้นพลันเกยเกิด
ต้องใช้ปัญญาเพื่อยั้งไม่ยอมเป็นห่วงโซ่
บ้างกระแทกกระทั้นไม่รับไม่ฟังไม่ห่วงโง่
บ้างก็ดื้อและรั้นบ้างอื้อบ้างทำเป็นอวดโอ้
บ้างใช้สีขาวในผม ในเครา ในหนวดโต้
โบราณว่ามีแค่ปลาที่ตายแล้วที่หยุดนิ่ง
แต่ฉันว่าหาใช่แค่คนพ่ายแพ้ที่หยุดวิ่ง
ชั้นยอมให้ชื่อไม่รุ่งถึงแม้ตัวฉันจะหลุดริ่ง
ดีกว่าว่ายไปตามกระแสสักพักหลุดแหก็ขุดชิ่ง
ตัวเกลือกตายลงไปก็ช่างทั้งที่พวกแม่งไม่เห็นสน

จินตนาการลึกล้ำแต่กลับไม่เห็นผล
หยิบจับอากาศที่ไม่เป็นแห่ง ไม่เป็นหน
เมฆเอยขอถามเจ้าหน่อยจะเป็นฟ้าหรือเป็นฝน

และในทุกๆเช้าที่ฉันตื่น บางทีมันก็ท้อ มันเหนื่อย มันล้าเหตุใดช้า

รู้สึกว่าเหมือนมีใครใครคนอื่น
ไม่คิดไม่เอาไม่อยากจะตามหา ไม่เคยมีใครจะไขว่คว้า
เมื่อได้พบความจริงในบางอย่าง บางทีมันก็ร้ายบางทีมันดันกระจายไปสุขล้น
มีสักกี่ฝันยิ่งไกลยิ่งตามห่าง บางทีก็เป็นฟ้าบางทีละลายกลับกลายไปเป็นฝน

มีบทความเป็นล้านหมายให้เราได้อ่านได้ค้นคว้า
จดจ้องในตัวหนังสือเพียงเพื่อให้ผ่านให้พ้นล้า
ภูเขาแม่น้ำ กี่ลูกกี่สาย รอเจ้าให้ทายให้ล้มท้า

จนกว่าดวงตาจะเบิกกลวงทะลวงสู้ด่านที่พ้นฟ้า
ขุ่นเคืองข้างในความคิดตอนนี้ชั้นทำอะไรอยู่
เป้าหมายข้างในหัวใจสิ่งใดที่นำชั้นไปสู่
ไม่รู้ปัจจัยภายนอกอันใดที่ทำให้หดและใจหู่
จิตข้าเอ๋ยเจ้าจงสดับจงหันหลังกลับเพื่อไปกู่

และในทุกๆเช้าที่ฉันตื่น บางทีมันก็ท้อ มันเหนื่อย มันล้าเหตุใดช้า
รู้สึกว่าเหมือนมีใครใครคนอื่น
ไม่คิดไม่เอาไม่อยากจะตามหา ไม่เคยมีใครจะไขว่คว้า
เมื่อได้พบความจริงในบางอย่าง บางทีมันก็ร้ายบางทีมันดันกระจายไปสุขล้น
มีสักกี่ฝันยิ่งไกลยิ่งตามห่าง บางทีก็เป็นฟ้าบางทีละลายกลับกลายไปเป็นฝน

Regen

Und jeden Morgen, wenn ich aufwache, bin ich manchmal entmutigt, müde, erschöpft, warum so langsam?
Fühle mich, als gäbe es jemand anderen.
Denke nicht daran, will es nicht, will nicht suchen, habe nie jemanden gehabt, nach dem ich streben könnte.
Wenn ich die Wahrheit in manchen Dingen finde, ist sie manchmal schlecht, manchmal verbreitet sie sich zu überbordendem Glück.
Wie viele Träume gibt es, je weiter weg, desto mehr entgleiten sie. Manchmal sind sie der Himmel, manchmal lösen sie sich auf und werden zu Regen.

Es ist der schöne Morgen, fühle die Geburt sich vollziehen.
Während der Mond langsam dämmert, Sonnenlicht, ja nichts.
Als ich mich umdrehte, traf mich das Sonnenlicht, das auch Schweiß brachte.
Und ich dachte, warum finde ich nicht diesen Lebensstil, der so langweilig ist? Also stand ich auf.
Beeilte mich zu duschen, Zähne zu putzen, Haare zu waschen.
Schüttelte die Trägheit ab, um für die angesammelten Träume zu kämpfen.
Wusch den Schmutz ab und die festgefahrenen Gedanken.
Bevor ich meinen geschundenen Körper mit Essen und Snacks tröstete.
Zeit, sich fertig zu machen, rauszugehen und sich der Welt zu stellen.
Heimlich geübt, mit Eifer, um darauf zu treten, zu zerfallen, zu schwanken.
In einer großen Stadt, von der jeder denkt, sie sei unglaublich zivilisiert.
Eines Tages werden sie es verstehen und neidisch sein, dass ich das Glück ignoriert habe.
Gehe weiter, wegen des Wortes "Familie" in meiner Seele.
Rede mir ein, dass die schlimmen Dinge nur zum Testen vorbeikamen.
Verliere den Verstand, als ich jemanden mit einer Schale am Straßenrand stehen sehe.

Beginne, das Feine zu sehen, denke zurück, betrachte es in Nimman [Anm.: Stadtteil in Chiang Mai].

Und jeden Morgen, wenn ich aufwache, bin ich manchmal entmutigt, müde, erschöpft, warum so langsam?
Fühle mich, als gäbe es jemand anderen.
Denke nicht daran, will es nicht, will nicht suchen, habe nie jemanden gehabt, nach dem ich streben könnte.

Wenn ich die Wahrheit in manchen Dingen finde, ist sie manchmal schlecht, manchmal verbreitet sie sich zu überbordendem Glück.
Wie viele Träume gibt es, je weiter weg, desto mehr entgleiten sie. Manchmal sind sie der Himmel, manchmal lösen sie sich auf und werden zu Regen.

Je mehr ich nachdenke, desto vertrauter wird es, desto verrückter, desto weiter geht es.
Erstens: die Verwandlung.
Zweitens: der Glanz, der einst strahlte.
Drittens: auf den Tod warten, um zu vergehen, zu zerfallen, zu verdampfen.
Und diese drei unerwarteten Dinge geschahen plötzlich.
Muss Weisheit nutzen, um mich zurückzuhalten, nicht zur Kette zu werden.
Manche schlagen um sich, akzeptieren nicht, hören nicht zu, kümmern sich nicht um Dummheit.
Manche sind stur und eigensinnig, manche murren, manche geben an.
Manche nutzen das Weiß in den Haaren, im Bart, im Schnurrbart, um zu kontern.
Die Alten sagen, nur tote Fische hören auf zu schwimmen.
Aber ich sage, es sind nicht nur die Besiegten, die aufhören zu rennen.
Ich akzeptiere, dass mein Name nicht berühmt wird, auch wenn ich selbst am Rande stehe.
Besser, als mit dem Strom zu schwimmen, nur um kurz darauf aus dem Netz zu fallen und abzuhauen.
Auch wenn ich mich im Sterben wälze, ist es egal, denn sie interessieren sich einen Dreck dafür.

Tiefe Vorstellungskraft, aber sie zeigt keine Wirkung.
Greife nach der Luft, die nirgendwo ist, keinen Ort hat.
Wolke, oh Wolke, lass mich dich fragen, wirst du Himmel sein oder Regen?

Und jeden Morgen, wenn ich aufwache, bin ich manchmal entmutigt, müde, erschöpft, warum so langsam?

Fühle mich, als gäbe es jemand anderen.
Denke nicht daran, will es nicht, will nicht suchen, habe nie jemanden gehabt, nach dem ich streben könnte.
Wenn ich die Wahrheit in manchen Dingen finde, ist sie manchmal schlecht, manchmal verbreitet sie sich zu überbordendem Glück.
Wie viele Träume gibt es, je weiter weg, desto mehr entgleiten sie. Manchmal sind sie der Himmel, manchmal lösen sie sich auf und werden zu Regen.

Es gibt Millionen von Artikeln, die wir lesen und erforschen sollen.
Starre auf die Buchstaben, nur um die Müdigkeit zu überwinden.
Berge, Flüsse, wie viele Gipfel, wie viele Ströme warten darauf, dass du rätst, dass du sie herausforderst.

Bis die Augen sich weiten, durchdringen und das Tor jenseits des Himmels erreichen.
Ärger in meinen Gedanken, was mache ich gerade?
Das Ziel in meinem Herzen, was führt mich dorthin?
Ich weiß nicht, welche äußeren Faktoren mich schrumpfen lassen und mein Herz bedrücken.
Oh mein Geist, höre zu, dreh dich um und rufe zurück.

Und jeden Morgen, wenn ich aufwache, bin ich manchmal entmutigt, müde, erschöpft, warum so langsam?
Fühle mich, als gäbe es jemand anderen.
Denke nicht daran, will es nicht, will nicht suchen, habe nie jemanden gehabt, nach dem ich streben könnte.
Wenn ich die Wahrheit in manchen Dingen finde, ist sie manchmal schlecht, manchmal verbreitet sie sich zu überbordendem Glück.
Wie viele Träume gibt es, je weiter weg, desto mehr entgleiten sie. Manchmal sind sie der Himmel, manchmal lösen sie sich auf und werden zu Regen.