Ulice Bez Jutra - PIH перевод на немецкий

Ulice Bez Jutra

Dziś okolica jest szczególnie smutna
W bezruchu stoją podwórka
Na psy sprzedała cię jakaś cssss
Kolejny patrol, ulice bez jutra

Chociaż nie mieszkamy vis-a-vis, drzwi w drzwi
Dziś, wiem, rzucasz im wyzwanie, zabij lub daj żyć
Świat wyciera o ciebie brudne ręce
Czujesz, zbliża się najgorsze chociaż liczysz na najlepsze
Obłudne gęby z ekranów się uśmiechają
Twoje nerwy, one konta nie powiększają
Dzieci płacą za zbrodnie rodziców, nie ma wiary
Tam gdzie nie ma dobrego uczynku bez kary
Owrzodzone blokami osiedla ulice
Gdzie masz siedem grzechów głównych i ósme życie
Tu partia szachów, wychodzisz królem prosto
Stawiasz wszystko, bo nie masz nic poza wolnością
Jesteś jak przypływ, zabierzesz zamek
Nie mów, jesteś tylko falą, która kona na brzegu
Zrywasz siódmą pieczęć, twój początek nieszczęść
Krew rozsadza serce, puls ci tętni w uszach
Po ulicy krąży pech spuszczony z łańcucha
Jak szczute zwierzę wpadasz w sidła, muka
Jesteś topielcem niesionym nurtem rzeki
Gdy zakładają ci na ręce bransoletki
Chciałbyś móc światu w twarz dmuchnąć ten puder
Ale chociaż jesteś ciałem to już nieobecny duchem
Ulica patrzy, czujesz wzrok, który cię śledzi
Nie kołysz łodzią na której siedzisz

Dziś okolica jest szczególnie smutna
W bezruchu stoją podwórka
Na psy sprzedała cię jakaś kurwa
Kolejny patrol, ulice bez jutra
Między blokami wiatr cicho jęczy
To echo czasów gdy byliśmy dziećmi
Tu kwiaty zła mają początek i koniec
Chwast nie zakwitnie na betonie

Jeden naród, dwóch różnych bogów
Przed sobą mamy przeszłość, jutro spoczywa w pokoju
Piekło nie zamarznie, kiedy ty zamkniesz oczy
Tu nowobogaccy i nowo ubodzy
To nie zgrzyt noży, świst policyjnej kuli
To głos ludzi vox populi, kruszy mury
Z ojczyzny ruin, krainy beznadziei, kantów
Gdzie głosuje się nogami, produkuje emigrantów
Nie odpędzisz czarnych myśli przedzierając dłonią czoło
Dziś pędzlujesz w Tesco mięso na zdrowy kolor
Nasi rodzice czy tego dla nas chcieli
Nałogowych graczy lotto bez szczęśliwej niedzieli
Być w służbie ojczyzny, narzędziem w walce bez celu
By w końcu oślepnąć od światła w tunelu
Plastikowe czarne worki, bo życie to chwila
Idą na kraj i idą na Irak

Dziś okolica jest szczególnie smutna
W bezruchu stoją podwórka
Na psy sprzedała cię jakaś kurwa
Kolejny patrol, ulice bez jutra
Między blokami wiatr cicho jęczy
To echo czasów gdy byliśmy dziećmi
Tu kwiaty zła mają początek i koniec
Chwast nie zakwitnie na betonie

Patrzysz na nas z pogardą, żer dla much
Na który czeka chłodny, prosektoryjny stół
To moje pokolenie pogrzebane za żywota
Które twarze rządzących wznosi tylko na banknotach
Moje pokolenie porzucone bez rady
Dziś płodzi zmarłych i rozdmuchuje nienawiść
Unikasz ludzi bez twarzy, szarych przechodniów
Których zalewa krew siedem razy w tygodniu
Na naszych oczach polityka, zakłamanie
Odbywają rytuał, swój godowy taniec
Jak folią owijają kłamstwem każde podwórko
I okładają do śmierci ludzkie głowy gaz rurką
Ulice bez jutra, tu rosną zła kwiaty
Uczciwość i czystość, wstydliwe stygmaty
Stygmaty trądu jak bez pracy osiedla
To sprawa bezdenna, nie dotrzesz do sedna

Dziś okolica jest szczególnie smutna
W bezruchu stoją podwórka
Na psy sprzedała cię jakaś kurwa
Kolejny patrol, ulice bez jutra
Między blokami wiatr cicho jęczy
To echo czasów gdy byliśmy dziećmi
Tu kwiaty zła mają początek i koniec
Chwast nie zakwitnie na betonie

Straßen ohne Morgen

Heute ist die Gegend besonders traurig
Die Höfe stehen regungslos da
Eine Schlampe hat dich an die Hunde verkauft
Eine weitere Patrouille, Straßen ohne Morgen

Obwohl wir nicht Vis-a-vis wohnen, Tür an Tür
Heute, ich weiß, forderst du sie heraus: töte oder lass leben
Die Welt wischt ihre schmutzigen Hände an dir ab
Du spürst, das Schlimmste naht, obwohl du auf das Beste hoffst
Heuchlerische Fratzen von den Bildschirmen lächeln
Deine Nerven, sie vergrößern nicht ihre Konten
Kinder zahlen für die Verbrechen der Eltern, kein Glaube
Wo es keine gute Tat ohne Strafe gibt
Von Blöcken wundgelegene Siedlungen, Straßen
Wo du sieben Todsünden und ein achtes Leben hast
Hier ein Schachspiel, du gehst gerade als König raus
Du setzt alles, weil du nichts hast außer Freiheit
Du bist wie die Flut, du wirst die Burg nehmen
Sag nicht, du bist nur eine Welle, die am Ufer stirbt
Du brichst das siebte Siegel, dein Beginn des Unglücks
Blut sprengt dein Herz, dein Puls pocht in den Ohren
Pech streunt durch die Straßen, von der Kette gelassen
Wie ein gehetztes Tier fällst du in Fallen, Qual
Du bist ein Ertrinkender, vom Fluss getragen
Wenn sie dir Handschellen anlegen
Du würdest der Welt gerne den Puder ins Gesicht blasen
Aber obwohl du im Körper bist, fehlst du im Geist
Die Straße beobachtet, du spürst den Blick, der dich verfolgt
Schaukel nicht das Boot, auf dem du sitzt

Heute ist die Gegend besonders traurig
Die Höfe stehen regungslos da
Eine Schlampe hat dich an die Hunde verkauft
Eine weitere Patrouille, Straßen ohne Morgen
Zwischen den Blöcken jammert leise der Wind
Es ist das Echo der Zeiten, als wir Kinder waren
Hier haben die Blumen des Bösen Anfang und Ende
Unkraut blüht nicht auf Beton

Eine Nation, zwei verschiedene Götter
Vor uns die Vergangenheit, morgen ruht in Frieden
Die Hölle friert nicht ein, wenn du die Augen schließt
Hier die Neureichen und die neu Armen
Es ist nicht das Knirschen von Messern, der Pfiff der Polizeikugel
Es ist die Stimme des Volkes, vox populi, die Mauern zermürbt
Aus dem Vaterland der Ruinen, dem Land der Hoffnungslosigkeit, der Kanten
Wo man mit den Füßen abstimmt, Emigranten produziert
Du verscheuchst keine dunklen Gedanken, indem du dir die Stirn reibst
Heute tünchst du in Tesco Fleisch für eine gesunde Farbe
Haben unsere Eltern das für uns gewollt
Süchtige Lottospieler ohne glücklichen Sonntag
Im Dienst des Vaterlands, ein Werkzeug im ziellosen Kampf
Um schließlich vom Licht im Tunnel erblindet zu werden
Plastikschwarze Säcke, weil das Leben ein Augenblick ist
Sie gehen ans Land und sie gehen in den Irak

Heute ist die Gegend besonders traurig
Die Höfe stehen regungslos da
Eine Schlampe hat dich an die Hunde verkauft
Eine weitere Patrouille, Straßen ohne Morgen
Zwischen den Blöcken jammert leise der Wind
Es ist das Echo der Zeiten, als wir Kinder waren
Hier haben die Blumen des Bösen Anfang und Ende
Unkraut blüht nicht auf Beton

Du siehst uns mit Verachtung, Fraß für Fliegen
Auf den der kalte, seziertisch wartet
Das ist meine Generation, lebendig begraben
Deren Gesichter die Herrschenden nur auf Banknoten erheben
Meine Generation, verlassen ohne Rat
Heute zeugt sie Tote und schürt Hass
Du meidest gesichtslose Menschen, graue Passanten
Die siebenmal die Woche mit Blut übergossen werden
Vor unseren Augen Politik, Verlogenheit
Vollziehen ein Ritual, ihren Paarungstanz
Wie mit Folie wickeln sie jede Höfe mit Lügen ein
Und schlagen menschliche Köpfe mit Gasschläuchen zu Tode
Straßen ohne Morgen, hier wachsen Blumen des Bösen
Ehrlichkeit und Reinheit, schamhafte Stigmata
Stigmata des Aussatzes wie arbeitslose Siedlungen
Es ist eine bodenlose Sache, du kommst nicht zum Kern

Heute ist die Gegend besonders traurig
Die Höfe stehen regungslos da
Eine Schlampe hat dich an die Hunde verkauft
Eine weitere Patrouille, Straßen ohne Morgen
Zwischen den Blöcken jammert leise der Wind
Es ist das Echo der Zeiten, als wir Kinder waren
Hier haben die Blumen des Bösen Anfang und Ende
Unkraut blüht nicht auf Beton