Текст и перевод песни PRoMete feat. Anar Nağılbaz - Qəribə Vaxtlar (feat. Anar Nağılbaz)

Qəribə Vaxtlar (feat. Anar Nağılbaz)

Fikirlər – onlar heç vaxt gəlmir qəfildən
Onlar şüuraltına çökmüş şəkillər
Bəzən illər lazım olur bir ideyanı tamamlamaq üçün
Amma hər gün oturub bir şey qaralamaq üçün
Ətrafda səbəblər çox, həyat tələblər çox
Yaşlanırıq – sevinc əvəzi gərilir əsəblər çox
Kim deyir ki, yaşlı olur müdriklər?
Yox!
Tanıdığım cavanlar da var
Uşaqlığımın qəhrəmanı - Anar
Fikirləriylə formalaşırdı cavanlar, vaxt var idi
Qəribə vaxtlar idi, axşamlar həyətə düşərdi hamı
Xəbərləri bölüşmək üçün
İndiysə facebook-da toplanırlar görüşmək üçün
Az qalıb surroqata dönüşmək üçün
İnsanlar çox dəyişib, bu pisdir, yoxsa yaxşı?
Hərənin öz baxışı
Fərqli baxışların səbəbkarı - həyat naxışı
Kimdəsə cütdür maşın, kiminsə yox balışı
Kimsə sevir yağışı

Kiminsə birdir həyata gəlişiylə, alışı
Kimdəsə çoxdur yaxşı, kimdəsə yoxdur yaxşı
Kimə qurmaq, kimisinə də soxasoxdur yaxşı
Hərənin öz baxışı, hərənin öz naxışı
Bir də vaxt var idi, yaxşı vaxtlar idi
Yolumuz işıqlı, ətrafımız dostlar idi
Enerji çox, sual çox, işimiz aşkar idi
Elə fikirləri formalaşdıran insanlar idi
Bizə dövrümüz deyildi qeyri-adi
Adi gəlirdi bizə əhvalatı, hərəyə bir qaraltı
Hərənin öz saatı, çatırdı imkanatı
Kiçik bir dövlətin insanlarının böyük həyatı
Böyükdür sualları, böyükdür duaları
Kiçikdir böyük dövlətlərlə dostluq xəyalları
Ölüb gedir ərlər, yüz il eyni xəbərlər, fərqli ifa eyni əsərlər
Əslində kiminsə yüz il əvvəl yazdığı sətri
Deyirik bu gün fərqli
Budur bizim dövr!
Bilinmir hələ tarixdə necə edəcək izim dövr?
Hmm, dostum Mete, ötür siqareti
Bəlkə sadəcə bir fləşkartıq biz, xəbər ötürücü
Bəlkə xatirələrimizin gücüdür, sözlərin gücü
Həyata maraq edən biri var idi - mənəm o
Ətrafı xanımlar, dostlar idi - mənəm o
Bu gün bəzi ölüb, bəzi başqa-başqa diyarda
Bəzi başqa-başqa fikir, başqa-başqa xəyalda
Dəyişir həyat, qəbulun dəyişir
Qovluqlar yeni, fikirlər şablon dəyişir
Gözəllər gözəlləşdikcə abrın dəyişir
Üsullar köhnə üsuldur, sabun dəyişir
Nə yaxşı var ritm, bu gün səninlə dedim
Təbiətdən törəndik, yenə ruh təbiətin
Cəmiyyətə qaynayıb qarışmalı, alışmalı
Keçmişi unutmayıb, bu gününlə barışmalı
Ya da fikirlərini paylaşıb, bir toplaşmalı
Yeni bir məna üçün qırışmalı, savaşmalı
Gözlərimiz yol çəkir, axır axın-axın fikir
Başqadır fəlsəfəsi – insanlar birdir

İnsanlar birdir və insanlar bilmir
İnsanlar bildiyi həqiqətləri dinmir
Bəlkə bildiklərmizi biz paylayaq, hamı bilsin!?
Bəlkə də bu ən böyük tilsimdir ki
Kimsə edib bizi dilimizə təslim, bu bir tərslik
Və bu barədə yoxdur heç bir ədəbiyyat, heç bir dərslik
Həyatımızı bürümüş sərt bir nəhslik
Niyə üzümüzə qırışlarla birgə qonur səssizlik!?
Kimsəsizlik, tənhalıq
Darıxmaq hissinin özü üçün darıxmaq
Suallar burulğanında vurnuxmaq
Hər şeyin yaxşı olacağı barədə inam hissi uzaqlarda
Artıq əvvəlki tək sevinc vermir uşaqlar da
Daha yumşaq, daha həzin musiqilər qulaqlarda
Daha axmır göz yaşı da yanaqlardan
İçəriyə yol tapıblar, ümidlərə yem olublar
Ümidlərsə hələ də sağdır, yaşsa sayır əksimizə
Güzgülərdə yadlaşırıq əksimizə
Artıq varan da yox fərqimizə
Nəzərlərdə yox oluruq
Özümüzə dost oluruq
Mümkünsüz hadisələr baş verirlər
İtirilməz insanlar baş daşına çevrilirlər
Ömür nədir?
Fikirlərin qoynunda səfərlər?
Fikirlər – onlar heç vaxt gəlmir qəfildən

Странные времена (feat. Анар Нагыльбаз)

Мысли – они никогда не приходят внезапно,
Они как образы, погруженные в подсознание.
Иногда годы нужны, чтобы идею до конца довести,
Но каждый день, чтобы садиться и что-то писать,
Вокруг причин полно, жизнь требует много,
Мы стареем – вместо радости нервов всё больше.
Кто сказал, что с возрастом мудрость приходит?
Нет!
Знаю я молодых ребят,
Герой детства моего – Анар,
Мыслями своими формировал молодёжь, было время.
Странные времена, все во двор высыпали вечерами,
Чтобы новостями делиться,
Теперь в Фейсбуке собираются, чтобы свидеться,
Скоро в суррогатов превратятся.
Люди сильно изменились, это плохо или хорошо?
У каждого свой взгляд,
Причина разных взглядов – жизненный уклад,
У кого-то пара машин, у кого-то подушки нет,
Кто-то дождик любит.

У кого-то одно – рождение и привыкание к жизни,
Кому-то много хорошего, кому-то ничего,
Кому строить, а кому и шалаш хорош,
У каждого свой взгляд, свой узор.
Было время, хорошие времена,
Путь наш был светел, друзья вокруг,
Энергии полно, вопросов полно, цели ясны,
Это люди формировали такие мысли.
Наше время не казалось нам необычным,
Обыденным казалось нам повествование, каждому своё омрачение,
У каждого свои часы, хватало возможностей,
Большая жизнь людей маленькой страны.
Велики вопросы, велики молитвы,
Малы мечты о дружбе с большими странами.
Умирают мужья, сто лет одни новости, разные постановки одних и тех же пьес.
На самом деле чью-то строчку, написанную сто лет назад,
Произносим сегодня по-другому.
Вот оно наше время!
Неизвестно ещё, какой след в истории оставит наше время?
Хмм, друг мой Мете, передай сигарету.
Может, мы просто флешка, передатчик новостей,
Может, сила наших воспоминаний, сила слов.
Был тот, кто интересовался жизнью – это я.
Вокруг дамы, друзья – это я.
Сегодня одни умерли, другие в разных краях,
С разными мыслями, с разными мечтами.
Меняется жизнь, меняется восприятие,
Папки новые, мысли шаблонные,
Чем красивее красотки, тем хуже репутация,
Методы старые, только мыло меняется.
Хорошо, что есть ритм, сказал я тебе сегодня,
Из природы произошли, и душа принадлежит природе,
Нужно в общество влиться, с ним сродниться,
Не забывая прошлое, с настоящим смириться,
Или же, делясь мыслями, собраться,
Ради нового смысла бороться, сражаться.
Взгляд наш устремлён вперёд, льётся поток мыслей,
Философия другая – люди одни и те же.

Люди одни и те же, и люди не знают,
Истины, которые знают, не слушают.
Может быть, то, что знаем, мы расскажем, пусть все знают!?
Может быть, это и есть самая большая тайна,
Что кто-то сделал нас рабами собственного языка, вот беда,
И об этом нет ни литературы, ни учебников,
Тяжёлое проклятие окутало нашу жизнь.
Почему на лица наши вместе с морщинами ложится молчание!?
Одиночество, тоска,
Скучать по самому чувству тоски,
Ба floundering в водовороте вопросов,
Вера в то, что всё будет хорошо, где-то далеко,
Уже и дети не радуют, как прежде,
Всё тише и печальнее музыка в ушах,
Уже не текут слёзы из глаз,
Нашли дорогу внутрь, стали пищей для надежд,
А надежды всё ещё живы, живя, считают наши отражения,
В зеркалах мы отдаляемся от своих отражений,
И нет уже разницы,
В глазах исчезаем,
Друг другу становимся,
Невозможные события происходят,
Незаменимые люди в надгробья превращаются.
Что такое жизнь?
Путешествия в мире мыслей?
Мысли – они никогда не приходят внезапно.