Текст и перевод песни Pamela - Istanbul

Istanbul

Bir ortak geçmişimiz var, bir de hep açık yaralar.
Kendine hatırlattığın: fazla parlamış anılar!
Karşıma her yerde çıkan 30 yaş üstü adamlar,
"Hep seni sevmiştim" diyen, bir şeyler bekler bakışlar!

Yerçekimine yenik üstün, başın,
Bir de hep güzel tınlamış adın, adın!
Cebinde bir tek numaran kalmış artık,
Herkes için bir tadımlık!

İstanbul seni hapsetmiş, e
Ski bir bandı kaydetmiş 100lerve
1000lerce insan aman Allah hep bu şarkıyı söylemiş
İstanbul seni kaybetmiş, ilaçlayıp berbat etmiş
Davul gibi gerilen derini aman Allah kim bilir kimler inletmiş?
Eğer "Sana ihtiyacım var" dersen; her an gelebilirim.
Kendinden bir vazgeçersen eğer; gerçekten sevebilirim.
Aşkımı gördüğün zaman, yenilmiş olman farketmez.
Kendini sevmezsen eğer; kimse gerçekten affetmez!

Yerçekimine yenik üstün, başın,
Bir de hep güzel tanımış adın, adın!
Cebinde bir tek numaran kalmış artık,
Herkes için bir tadımlık!

İstanbul seni hapsetmiş, eski bir bandı kaydetmiş
Yüzlerce binlerce insan aman Allah hep bu şarkıyı söylemiş
İstanbul seni kaybetmiş, ilaçlayıp berbat etmiş
Davul gibi gerilen derini aman Allah kim bilir kimler inletmiş?

Istanbul

Nous avons un passé commun, ainsi que des blessures qui ne cicatrisent jamais.
Tu te rappelles : des souvenirs trop brillants !
Ces hommes de plus de 30 ans que je croise partout,
qui disent "Je t’ai toujours aimée" avec un regard qui attend quelque chose !

Ta tête, vaincue par la gravité,
Et ton nom, qui a toujours résonné si bien, ton nom !
Il ne te reste plus qu’un seul numéro dans ta poche,
Une gorgée pour chacun !

Istanbul t’a emprisonnée, et
a enregistré une vieille bande, et des
milliers de personnes, mon Dieu, chantent toujours cette chanson,
Istanbul t’a perdue, t’a droguée et abîmée,
Ton âme tendue comme un tambour, mon Dieu, sait-on qui l’a fait vibrer ?
Si tu dis "J’ai besoin de toi", je peux venir à tout moment.
Si tu renonces à toi-même, je peux vraiment t’aimer.
Quand tu verras mon amour, il n’aura pas d’importance si tu as été vaincue.
Si tu ne t’aimes pas toi-même, personne ne te pardonnera vraiment !

Ta tête, vaincue par la gravité,
Et ton nom, que tout le monde a toujours si bien connu, ton nom !
Il ne te reste plus qu’un seul numéro dans ta poche,
Une gorgée pour chacun !

Istanbul t’a emprisonnée, une vieille bande enregistrée,
Des centaines de milliers de personnes, mon Dieu, chantent toujours cette chanson,
Istanbul t’a perdue, t’a droguée et abîmée,
Ton âme tendue comme un tambour, mon Dieu, sait-on qui l’a fait vibrer ?