Текст и перевод песни Pashalis Terzis feat. Eleni Vitali - Xenitia Mou

Xenitia Mou

Ξενιτιά μου είν′ ο πόνος κι η αγάπη μια πληγή,
μια πληγή που καίει, κι όμως, απ' τα στήθια πώς να βγει,
μια πληγή που καίει, κι όμως, απ′ τα στήθια δε θα βγει.

Ψυχή μου πικραμένη μου και παραπονεμένη μου,
ποιος θα σε κάνει να χαρείς και να χαμογελάσεις,
πολλά του κόσμου τ' άπονα, σε πνίξαν τα παράπονα,
κι αυτή που αγαπούσες τώρα πως να την ξεχάσεις.

Ένα ταξίδι είν' η ζωή μου
άκρη δε βρίσκω να σταθώ
μόνη πατρίδα είν′ η φυγή μου
δάκρυ κι ελπίδα στο χωρισμό.

Μοναξιά μου είν′ ο κόσμος, της καρδιάς μου ο καημός,
συντροφιά μου είν' ο δρόμος και του φεγγαριού το φως,
συντροφιά μου είν′ ο δρόμος και του φεγγαριού το φως.

Ψυχή μου πικραμένη μου και παραπονεμένη μου,
σε καιν' οι πόθοι, οι στεναγμοί, σε κλαιν′ οι ξένοι τόποι,
σε καιν' του κόσμου τ′ άπονα, του έρωτα παράπονα,
μα την αγάπη την πικρή την κλαίνε οι ανθρώποι.

Ένα ταξίδι είν' η ζωή μου
άκρη δε βρίσκω να σταθώ
μόνη πατρίδα είν' η φυγή μου
δάκρυ κι ελπίδα στο χωρισμό.

Ξενιτιά μου είν′ ο πόνος κι η αγάπη μια πληγή,
μια πληγή που καίει, κι όμως, απ′ τα στήθια πώς να βγει,
μια πληγή που καίει, κι όμως, απ' τα στήθια δε θα βγει.

Mon exil

Mon exil, c'est la douleur, et l'amour, une blessure,
une blessure qui brûle, et pourtant, comment la sortir de mon cœur,
une blessure qui brûle, et pourtant, elle ne sortira pas de mon cœur.

Mon âme amère et pleine de regrets,
qui te fera sourire et te réjouir,
les cruautés du monde, les lamentations t'ont étouffée,
et celle que tu aimais, comment l'oublier maintenant.

Mon voyage est ma vie
je ne trouve pas de fin pour m'arrêter
ma seule patrie est ma fuite
larmes et espoir dans la séparation.

Le monde est ma solitude, la douleur de mon cœur,
mon compagnon est le chemin et la lumière de la lune,
mon compagnon est le chemin et la lumière de la lune.

Mon âme amère et pleine de regrets,
les désirs te brûlent, les gémissements, les terres étrangères te pleurent,
les cruautés du monde te brûlent, les lamentations de l'amour,
mais l'amour amer, les humains le pleurent.

Mon voyage est ma vie
je ne trouve pas de fin pour m'arrêter
ma seule patrie est ma fuite
larmes et espoir dans la séparation.

Mon exil, c'est la douleur, et l'amour, une blessure,
une blessure qui brûle, et pourtant, comment la sortir de mon cœur,
une blessure qui brûle, et pourtant, elle ne sortira pas de mon cœur.