Текст и перевод песни Pashalis Terzis - Fthinoporiase

Fthinoporiase

Ποιος το περίμενε λοιπόν
να γίνουμε ένα παρελθόν
και όλα τα χρώματα σκοτάδι
και η αλύρα στα μαλλιά να γίνει άδεια αγκαλιά
στην άμμο ακόμα ένα σημάδι
Και ότι ήθελα κοντα να ρθει
δεν λέει με τίποτα να βγει
είναι φεγγάρι τρομαγμένο
με έκλεισες μέσα σου εκεί
σένα κορμί σαν φυλακήΠοιος το περίμενε λοιπόν
να γίνουμε ένα παρελθόν
και όλα τα χρώματα σκοτάδι
και η αλμύρα στα μαλλιά να γίνει άδεια αγκαλιά
στην άμμο ακόμα ένα σημάδι
Και ότι ήθελα κοντα να ρθει
δεν λέει με τίποτα να βγει
είναι φεγγάρι τρομαγμένο
μ' έκλεισες μέσα σου εκεί
σ' ένα κορμί σαν φυλακή
να δραπετεύσω περιμένω
Φθινοπώριασε ο άνεμος σε πήρε
φθινοπώριασε
και απ' την καρδιά σου η αγάπη μου ξεθώριασε
σκοτείνιασε μπροστά μου ο ουρανός
Κιτρινίσανε του έρωτα τα φύλλα
κιτρινίσανε
στο χώμα απλά να πέσω με αφήσανε
να πίνω απ' τη βροχή σου ο τρελός
Ποιος το περίμενε που λες
πως θα άφηνε τέτοιες πληγές
η νύχτα όταν ξημερώνει
και πάνω που ήμασταν εμείς οι νικητές της διαδρομής
τώρα κοιτάζουμε την σκόνη
Φθινοπώριασε ο άνεμος σε πήρε
φθινοπώριασε
και απ' την καρδιά σου η αγάπη μου ξεθώριασε
σκοτείνιασε μπροστά μου ο ουρανός
Κιτρινίσανε του έρωτα τα φύλλα
κιτρινίσανε
στο χώμα απλά να πέσω με αφήσανε
να πίνω απ' τη βροχή σου ο τρελός
να δραπετεύσω περιμένω
Φθινοπώριασε ο άνεμος σε πήρε
φθινοπώριασε
και απ την καρδία σου η αγάπη μου ξεθώριασε
σκοτείνιασε μπράστα μου ο ουρανός
Κιτρινίσανε του έρωτα τα φύλλα
κιτρινίσανε
στο χώμα απλά να πέσω με αφήσανε
να πίνω απ τη βροχή σου ο τρελός
Ποιος το περίμενε που λες
πως θα άφηνε τέτοιες πληγές
η νύχτα όταν ξημερώνει
και πάνω που ήμασταν εμείς οι νικητές της διαδρομής
τώρα κοιτάζουμε την σκόνη
Φθινοπώριασε ο άνεμος σε πήρε
φθινοπώριασε
και απ την καρδία σου η αγάπη μου ξεθώριασε
σκοτείνιασε μπράστα μου ο ουρανός
Κιτρινίσανε του έρωτα τα φύλλα
κιτρινίσανε
στο χώμα απλά να πέσω με αφήσανε
να πίνω απ τη βροχή σου ο τρελός

Осень

Кто бы мог подумать,
что мы станем прошлым,
и все краски померкнут,
и соль в твоих волосах станет пустым объятием,
еще один след на песке.
И всё, чего я хотел достичь,
никак не получается,
словно луна испуганная.
Ты заперла меня в себе,
в теле твоём, как в тюрьме. Кто бы мог подумать,
что мы станем прошлым,
и все краски померкнут,
и соль в твоих волосах станет пустым объятием,
еще один след на песке.
И всё, чего я хотел достичь,
никак не получается,
словно луна испуганная.
Ты заперла меня в себе,
в теле твоём, как в тюрьме,
жду, когда смогу сбежать.
Наступила осень, ветер унёс тебя,
наступила осень,
и любовь моя в твоём сердце увяла.
Потемнело небо надо мной.
Пожелтели листья любви,
пожелтели,
оставили меня падать на землю,
пить твою дождевую воду, как безумный.
Кто бы мог подумать,
что ночь, когда рассветёт,
оставит такие раны,
и мы, победители пути,
теперь смотрим на пыль.
Наступила осень, ветер унёс тебя,
наступила осень,
и любовь моя в твоём сердце увяла.
Потемнело небо надо мной.
Пожелтели листья любви,
пожелтели,
оставили меня падать на землю,
пить твою дождевую воду, как безумный.
жду, когда смогу сбежать.
Наступила осень, ветер унёс тебя,
наступила осень,
и любовь моя в твоём сердце увяла.
Потемнело небо надо мной.
Пожелтели листья любви,
пожелтели,
оставили меня падать на землю,
пить твою дождевую воду, как безумный.
Кто бы мог подумать,
что ночь, когда рассветёт,
оставит такие раны,
и мы, победители пути,
теперь смотрим на пыль.
Наступила осень, ветер унёс тебя,
наступила осень,
и любовь моя в твоём сердце увяла.
Потемнело небо надо мной.
Пожелтели листья любви,
пожелтели,
оставили меня падать на землю,
пить твою дождевую воду, как безумный.