Текст и перевод песни Pater Moeskroen - Arme Muzikant

Arme Muzikant

In Dublin op een avond
Op een doorgezakte kruk
In de hoek van een café
Het was er warm het was druk
En niemand die hem hoorde
Niemand keek hem aan
Z'n gitaar klonk als verbeten
Niemand die hem kon verstaan

Hij zong elke dag hetzelfde liedje
Dat hij nog nooit op incorrectheid was betrapt
En over hoe het allemaal anders zou moeten, ja
En dat geen mens een donder van dit leven snapt

Hij ratelde maar door
Hij werd bijna obstinaat
En de mensen moesten lachen
Er werd over hem gepraat
Dat hield hem niet tegen
Hij ging door met z'n relaas
Ze noemden hem malloot, dronkaard, oude dwaas

En hij zong elke dag hetzelfde liedje
Dat hij nog nooit op incorrectheid was betrapt
En over hoe het allemaal anders zou moeten, ja
En dat geen mens een donder van dit leven snapt

Maar vanavond blijft het leeg
Op die doorgezakte kruk
In de hoek van het café
Het is er warm, het is druk
Hij heeft een bordje neergezet
Waarop geschreven staat
Wie mij ooit wil begrijpen
Is waarschijnlijk al te laat
Wie mij ooit wil begrijpen
Is waarschijnlijk al te laat

En hij zong elke dag hetzelfde liedje
Dat hij nog nooit op incorrectheid was betrapt
En over hoe het allemaal anders zou moeten, ja
Hij zong elke dag hetzelfde liedje
Dat hij nog nooit op incorrectheid was betrapt
En over hoe het allemaal anders zou moeten, ja
Dadada dei, dada da
Dada dei, dada da
Dada dei, dadalala da
Hij zong elke dag hetzelfde liedje
Dat hij nog nooit op incorrectheid was betrapt
En over hoe het allemaal anders zou moeten, ja
En dat geen mens een donder van dit leven snapt

Бедный Музыкант

В Дублине, однажды вечером,
На сломанном табурете,
В углу кафе,
Было тепло и людно.
И никто его не слушал,
Никто не смотрел на него,
Его гитара звучала отчаянно,
Никто не мог его понять.

Он пел каждый день одну и ту же песню,
Что его никогда не ловили на лжи,
И о том, как всё должно быть иначе, да,
И что никто ни черта не смыслит в этой жизни.

Он всё говорил и говорил,
Он становился почти упрямым,
И люди смеялись,
О нём говорили,
Это его не останавливало,
Он продолжал свой рассказ,
Его называли сумасшедшим, пьяницей, старым дураком.

И он пел каждый день одну и ту же песню,
Что его никогда не ловили на лжи,
И о том, как всё должно быть иначе, да,
И что никто ни черта не смыслит в этой жизни.

Но сегодня вечером пусто,
На этом сломанном табурете,
В углу кафе,
Тепло и людно.
Он поставил табличку,
На которой написано:
Кто хочет меня понять,
Скорее всего, уже опоздал.
Кто хочет меня понять,
Скорее всего, уже опоздал.

И он пел каждый день одну и ту же песню,
Что его никогда не ловили на лжи,
И о том, как всё должно быть иначе, да,
Он пел каждый день одну и ту же песню,
Что его никогда не ловили на лжи,
И о том, как всё должно быть иначе, да,
Дададей, дада да
Дададей, дада да
Дададей, дадалала да
Он пел каждый день одну и ту же песню,
Что его никогда не ловили на лжи,
И о том, как всё должно быть иначе, да,
И что никто ни черта не смыслит в этой жизни.