Текст и перевод песни Pater Moeskroen - De Wolk En De Rivier

De Wolk En De Rivier

Helder als kristal nog breekbaar en smal
Kabbelt een klein beekje van de berg naar het dal
Langs rotsen gras en bomen met groot plezier
Want hij is net geboren, de rivier

Een oude grijze torenflat in de havenstad
Op de bovenste verdieping klinkt luid proficiat
Een halve meter zeven pond, we noemen haar Gaby
Een wolk van een baby

Speels dartelt en meandert de aanstormende stroom
Zo'n grote stoere rivier ja, dat is zijn droom
Hij raast maar door en groeit in kracht in diepte en in breedte
Maar ook begint er iets te vreten

Gaby kijkt graag uit het raam naar de zee en de rivier
De allermooiste schepen zie je varen vanaf hier
En ze wil net als haar papa een matroos worden later
Een leven lang, op het water

De rivier baalt van de mensen met hun bootjes en hun troep
Ze lozen rotzooi in zijn stroom olie, gif en poep
Fosfaten, plastic, alles, moet 'ie slikken wel beschouwd
En al gouw voelt hij zich, ziek en oud

Gaby is vijf jaar nu, het nieuws komt keihard aan
Het schip van papa is op zee met man en muis vergaan
Zo'n grote stoere papa, zo'n grote stoere boot
En mama zegt: "papa is dood"

De rivier denkt: "kijk toch wat er van mij geworden is
Ooit een liefelijk beekje, helder schoon en fris
Nu ben ik groot, vies en bruin en ik zit vol rotte vis
Ergens onderweg, ging het mis"

Een kind heeft zoveel toekomst en het leven gaat zo snel
Vooruit kijken, nou dat kan die kleine Gaby wel
En ze kijkt nog al te graag, naar die schepen daar benee
En naar de wolken, boven de zee

En ginds tegen het avondrood niet ver meer hier vandaan
Zie je de grote kranen van de havenstad al staan
De ouwe grauwe torenflats, strak in het gelid
Voor de rivier, het eind van de rit

"Hé das grappig mama, die wolk die je daar ziet
Die heeft precies het gezicht van papa vind je niet"
Mama kijkt, ze ziet het niet, haar ogen zijn te nat
Ze heeft haar kind nog nooit zo lief gehad

Nog een maal bundelt hij zijn kracht en stroomt hij niets ontziend
Al wat hij heeft de monding in en hij kust zijn nieuwe vriend
Z'n vriend de zee ooooh wat is 'ie groot
Zo wil hij wel sterven, prachtige dood

Gaby zwaait naar de papa wolk en kijkt hem achterna
Dan vraagt ze: "waar gaan zie wolken eigenlijk heen mama"
Haar moeder zegt: "landinwaarts de wind neemt ze mee
Zo ver mogelijk weg van de zee"

Soms haalt zo'n wolk het, tot aan een bergtop
Daar regent 'ie en sneeuwt 'ie en lost hij langzaam op
Een prachtige dood voor een wolk, want hier
Wordt je weer geboren, als de rivier

De rivier
Als de rivier
De rivier

(De rivier) Helder als kristal nog breekbaar en smal (De rivier)
Kabbelt een klein beekje van de berg naar het dal (De rivier)
Langs rotsen gras en bomen met groot plezier (De rivier)
Want hij is net geboren, de rivier (De rivier)

De rivier
De rivier
De rivier

Облако и река

Чистый, как хрусталь, пока хрупкий и мал,
Бежит маленький ручеёк с горы в долину,
Мимо скал, травы и деревьев, с огромной радостью,
Ведь он только родился, этот ручеёк.

Старый серый многоквартирный дом в портовом городе,
На самом верхнем этаже слышны громкие поздравления,
Два с половиной килограмма, мы назовём её Габи,
Малышка - просто ангел.

Игриво бежит и петляет набирающий силу поток,
Стать такой же большой и могучей рекой - вот его мечта,
Он несется вперёд, растёт в силе, глубине и ширине,
Но что-то начинает его точить...

Габи любит смотреть из окна на море и реку,
Самые красивые корабли можно увидеть отсюда,
И она, как и её папа, хочет стать моряком,
И всю жизнь провести на воде.

Река злится на людей с их лодками и толпами,
Они бросают мусор в его воды - масло, яд и отходы,
Фосфаты, пластик, всё это он вынужден глотать,
И вскоре он чувствует себя больным и старым.

Габи уже пять лет, и новость бьёт её как гром среди ясного неба,
Корабль папы затонул в море со всем экипажем,
Такой большой и сильный папа, такой большой и сильный корабль,
И мама говорит: "Папа умер".

Река думает: "Посмотрите, во что я превратился,
Когда-то я был милым ручейком, чистым и свежим,
Теперь я большой, грязный, коричневый и полон дохлой рыбы,
Где-то на этом пути я сбился с пути".

У ребёнка столько будущего, а жизнь так быстротечна,
Маленькая Габи умеет смотреть только вперёд,
И она всё ещё любит смотреть на корабли внизу,
И на облака над морем.

И вон там, на фоне заката, уже виднеются,
Большие краны портового города,
Старые серые многоквартирные дома, стоящие в ряд,
Для реки это конец пути.

"Мама, смотри, это забавно, то облако, которое ты видишь,
Похоже на папу, тебе так не кажется?"
Мама смотрит, но не видит, её глаза полны слёз,
Она ещё никогда так не любила своего ребёнка.

В последний раз он собирает все свои силы и течёт, не щадя себя,
Всё, что у него осталось, он вливает в устье и целует своего нового друга,
Его друга - море, о, как же оно огромно,
Вот так он и хочет умереть, прекрасная смерть.

Габи машет папе-облаку и смотрит ему вслед,
Потом спрашивает: "Мама, а куда вообще уходят облака?"
Мать отвечает: "Вглубь материка, ветер уносит их,
Как можно дальше от моря".

Иногда облаку удаётся добраться до самой вершины горы,
Там идёт дождь, идёт снег, и оно медленно растворяется,
Прекрасная смерть для облака, ведь здесь,
Ты снова рождаешься рекой.

Рекой.
Как рекой.
Рекой.

(Рекой) Чистый, как хрусталь, пока хрупкий и мал, (рекой)
Бежит маленький ручеёк с горы в долину, (рекой)
Мимо скал, травы и деревьев, с огромной радостью, (рекой)
Ведь он только родился, этот ручеёк. (Рекой)

Рекой.
Рекой.
Рекой.