Текст и перевод песни Paul Van Vliet - Ik ben zo vaak opnieuw begonnen

Ik ben zo vaak opnieuw begonnen

Ik ben zo vaak opnieuw begonnen
En niet zo′n beetje nieuw, maar radicaal
Ik heb zo vaak iets nieuws verzonnen
Waarvan ik dacht: dit is het helemaal
Zoals die keer dat ik ons rozenperk heb wegespit
En heb vervangen door een prachtig groen gazon
Maar toen het gras bij onze buren altijd groener was
Op diezelfde plek een groentetuin begon
Ik heb geloofd in eigen sla en bonestaken
Ik heb genoten van het onbespoten werk
Maar ineens wist ik wat ik daar moest gaan maken
Een schitterend nieuw idee: een rozenperk
Ik heb zo vaak de wereld rondegezworven
Als ik hier niet verder kwaom of verder kon
Als Holland mijn humeur weer 's had bedorven
Dan zocht ik naar een nieuwe horizon
In andere steden, andere mensen, andere landen
Je weet wel: nieuwe bezems vegen schoon
Met de ongekende luxe in mijn hjanden
Van: Alles anders, alls nieuw en ongewoon
En als ik dan weer terug was van mijn reizen
Mijn eigen stad, mijn eigen bed, mijn eigen huis
Dan kreeg je weer het nieuwste
Dan kon ik zeggen: Jongens, ik ben weer thuis
Er loopt een optocht door de tijd:
Van de schepping tot de eeuwigheid
En die optocht komt
En dat is gek
Steeds weer langs dezelfde plek
En wij lopen mee met het misverstand
Alleen en soms in groepsverband
Op zoek naar het beloofde land
In de optocht door de tijd
Ik ben zo vaak opnieuw begonnen
Dan dacht ik: Nu ben ik los van toen
Nu heb ik het verleden overwonnen
Van vandaag af ga ik alles anders doen
Maar in vandaag ligt een deel van het verleden
En dat samen neem je weer naar morgen mee
En uit de dingen dij wij gisteren deden
Ontstaat uiteindelijk ieder nieuw idee
Het is niet nieuw, het is niet ′anders' of bijzonder
En het is in het verleden meer gedaan
Maar voor een kind is het het grootste wereldwonder
Als het zit en voor de eerste keer gaat staan
Er loopt een optocht door de tijd:
Van de schepping tot de eeuwigheid
En die optocht komt
En dat is gek
Steeds weer langs dezelfde plek
En op het domme tikken van de klok
Gaat de optocht door van sjokke sjok
Eerst achter, dan voor moeders rok
In de optocht door de tijd
En op minder dan een sukkeldraf
Van heuvel op en heuvel af
Van de wieg tot aan het graf
In de optocht door de tijd

I've Started Over So Many Times

I've started over so many times, my love
And not just a little bit new, but radical
I've come up with something new so often
Of which I thought: this is it, completely
Like that time I dug up our rose bed
And replaced it with a beautiful green lawn
But then the grass was always greener at our neighbors'
I started a vegetable garden in that same spot
I believed in homegrown lettuce and beanpoles
I enjoyed the unsprayed work
But suddenly I knew what I had to make there
A brilliant new idea: a rose bed
I've roamed the world so many times
When I couldn't get any further here, or couldn't go on
When Holland had spoiled my mood again
Then I looked for a new horizon
In other cities, other people, other countries
You know: new brooms sweep clean
With the unprecedented luxury in my hands
Of: Everything different, everything new and unusual
And when I was back from my travels
My own city, my own bed, my own house
Then you got the latest
Then I could say: Darling, I'm home again
There's a procession through time:
From creation to eternity
And that procession comes
And that's crazy
Always past the same place
And we walk along with the misunderstanding
Alone and sometimes in groups
Looking for the promised land
In the procession through time
I've started over so many times
Then I thought: Now I'm free from then
Now I've overcome the past
From today on I'm going to do everything differently
But in today lies a part of the past
And together you take that to tomorrow
And from the things we did yesterday
Ultimately every new idea arises
It's not new, it's not 'different' or special
And it's been done more in the past
But for a child it's the biggest wonder of the world
When it sits and stands up for the first time
There's a procession through time:
From creation to eternity
And that procession comes
And that's crazy
Always past the same place
And to the stupid ticking of the clock
The procession goes on from plod plod
First behind, then in front of mother's skirt
In the procession through time
And at less than a snail's pace
Uphill and downhill
From the cradle to the grave
In the procession through time