Текст и перевод песни Paul Van Vliet - Veilig achterop bij vader op de fiets

Ik heb soms van die akelige dagen
Dat alles me te groot wordt en te veel
En wat ik aangehaald heb, kan ik slecht verdragen
En alles wat ik nog moet doen, dat grijpt me naar de keel
Ik word al zenuwachtig wakker
Dat wordt alleen maar erger door dat driftige gejakker
En een koffer vol verantwoordelijkheid waaraan ik me vertil
En honderdduizend dingen die ik eigenlijk niet wil
En ik moet nog zo veel doen, ik moet nog zo veel doen
Kan ik nou vandaag niet weer eens even net als toen
Vader weet de weg en ik weet nog van niets
Veilig achterop, ik ben niet alleen
Vader weet de weg, vader weet waarheen
Ik weet nog hoe het rook, ik weet nog hoe het was
Met m′n armen om 'm heen, m′n wang tegen z'n jas

En ik heb zo vaak een onbestemd verlangen
Een zeurderig gevoel van droevigheid
En dat verlangen dat kan dagen blijven hangen
En waar ik ga of lig of sta, ik raak het niet meer kwijt
Niks is leuk en niks is boeiend
Alles is vervelend en mateloos vermoeiend
Een lusteloze, levenloze, wezenloze heer
Die treurig zit te kijken naar de wereld en het weer
En ik moet nog zoveel doen, ik moet nog zoveel doen
Kan ik nou vandaag niet weer eens even net als toen
Vader weet de weg en ik weet nog van niets
Veilig achterop, ik ben niet alleen
Vader weet de weg, vader weet waarheen
Ik weet nog hoe het rook, ik weet nog hoe het was
Met m'n armen om ′m heen, m′n wang tegen z'n jas
Vader weet de weg en ik weet nog van niets

Иногда у меня бывают плохие дни.
Что все становится слишком большим для меня и слишком большим.
И то, что я процитировал, я терпеть не могу.
И все что мне нужно сделать это схватить себя за горло
Я уже просыпаюсь нервничая
Становится только хуже из-за громкого шума.
И чемодан, полный ответственности, к которой я привык.
И сотню тысяч вещей, которые я на самом деле не хочу.
И мне еще так много нужно сделать, мне еще так много нужно сделать.
Я не могу вернуться сегодня, как тогда.
Отец знает дорогу, а я ничего не помню.
Оставайся в безопасности, я не один.
Отец знает дорогу, отец знает куда.
Я помню, как это пахло, я помню, как это было.
Я обнимаю его, прижимаюсь щекой к его пальто.

И я так часто испытываю неопределенное желание.
Ноющее чувство печали.
И это желание, которое может задержаться на несколько дней.
И куда бы я ни пошел, где бы ни лежал, где бы ни стоял, я больше не теряю его.
Ничто не весело и ничто не волнует.
Все это раздражает и неизмеримо утомляет.
Апатичный, безжизненный, осиротевший джентльмен.
Кто сидит печально глядя на мир и погоду
И мне еще так много нужно сделать, мне еще так много нужно сделать.
Я не могу вернуться сегодня, как тогда.
Отец знает дорогу, а я ничего не помню.
Оставайся в безопасности, я не один.
Отец знает дорогу, отец знает куда.
Я помню, как это пахло, я помню, как это было.
Я обнимаю его, прижимаюсь щекой к его пальто.
Отец знает дорогу, а я ничего не помню.