Текст и перевод песни Paul de Leeuw feat.Cor Bakker & Eric Vloeimans - Toen hij zei:"Schat..."

Toen hij zei:"Schat..."

Toen hij zei: "Schat, ik moet nu even met je praten"
Nee, toen ie binnenkwam, toen wist ze 't al: 't Is mis
Toen hij maar steeds naar buiten keek
En elke keer haar blik ontweek
Wist ze opeens: O God, hij wil me gaan verlaten

Hij was heel rustig en beheerst, dat kon ze horen
Zonder gestotter en terdege voorbereid
En zij dacht: Lul, ik hou van jou
En nou, mijn God, hoe moet dat nou
Maar ze wist best dat ze hem lang al had verloren

Hij zei: 't Is beter zo, we kunnen vrienden blijven
Als we weer vrij zijn, knelt de band ook niet meer zo
En na een poos ben ik misschien
Dan wel weer blij om je te zien
Maar zij dacht enkel: God, ik haat gescheiden wijven

Zijn stem ging verder, maar ze hoorde enkel klanken
Zoiets als sleur, identiteit en rolpatroon
Ze zag hem staan terwijl ie sprak
Z'n handen losjes in z'n zak
Welsprekend bezig om haar keurig af te danken

En toen ie eindelijk gestopt was met betogen
Keek ze hem aan en zei vrij toomloos: Geen probleem
Ik had toch ook niet meer zo'n zin
Ze hield haar tranen dapper in
Want tegen hem had zij daarvoor nog nooit gelogen

When He Said: "Darling..."

When he said: "Darling, I need to talk to you now"
No, when he came in, she knew it all: it's over
When he kept looking outside
And avoided her gaze every time
She suddenly knew: Oh God, he's going to leave me

He was very calm and collected, she could hear
Without stuttering and thoroughly prepared
And she thought: Idiot, I love you
And now, my God, what am I going to do now
But she knew very well that she had lost him a long time ago

He said: It's better this way, we can stay friends
When we're free again, the bond won't be so tight anymore
And after a while I may
Be happy to see you again
But she only thought: God, I hate divorced women

His voice went on, but she only heard sounds
Something like routine, identity and role pattern
She saw him stand there while he spoke
His hands loosely in his pockets
Eloquently trying to thank her neatly

And when he finally stopped arguing
She looked at him and said rather unrestrained: No problem
I didn't really feel like it either
She bravely held back her tears
Because she had never lied to him about that before