Текст и перевод песни Paul De Leeuw - Dat soort volk (Ces gens-là)

Dat soort volk (Ces gens-là)

Meneer
Meneer, de oudste zoon
Dat is een vet secreet
Spuit elf in persoon
Weet zelf niet hoe-die heet
Hij leutert uit z'n nek
Hij drinkt zich suf meneer
Hij s-s-stottert als een gek
Want denken gaat niet meet
Hij drinkt hij hijst hij zuipt
Hij trekt een grote bek
Tot ie z'n bed in kruipt
Met een bezopen kop
Maar 's morgens staat ie op
De godvergeten vlerk
En wankelt naar de kerk
Als alle huichelaars
Hij knielt niet eens, hij zit
Lijkwit, 't is net een kaars
Want u weet, meneer
Dat soort volk
Dat denkt niet na, meneer
Dat denkt niet na
Dat bidt
En dan de jongste zoon
Die heeft dat meidenhaar
Dat haar tot op z'n kont
Da's ook een mooi stuk stront
Doet aan liefdadigheid
Nou ja, vergeet het maar
Hij trouwde met een meid
Een meid hier uit de stad
Nee, uit de andere stad
Maar rotzooit rustig door
Hij weet nog wat ie wou
Een keurig nette jas
Een keurig nette tas
Een keurig nette das
Hij weet nog wat ie wou
Hij wilde centen zat
Maar hij is niet gehaaid
Hij blijft een kleine rat
Want u weet, meneer
Dat soort volk
Dat jaagt niet na, meneer
Dat jaagt niet na
Dat draait
En dan is er de rest
De moeder die nooit praat
Die nooit iets zinnigs zegt
Een vader, inderdaad
Die hangt met snor en vest
Te pronk in salon
Te kijk op groot formaat
Gestorven op een hoer
Ziet ie z'n vrouw en kroost
Genieten van hun voer
De soep die gaat van: bglrhddg
En nog een lepel: blggrdjbl
Ook oma zit erbij
Met Parkinson op schoot
Ze wachten op d'r geld
Maar oma wil niet dood
D'r handen praten nog
Maar niemand is ontroerd
Wan

Такие люди (Ces gens-là)

Господин,
Господин, старший сын,
Вот это жирный тюлень,
Вылитый одиннадцатый отпрыск,
Сам не помнит, как зовут,
Несёт чушь без умолку,
Напивается до бесчувствия, господин,
Заикается, как дурак,
Потому что думать не умеет,
Пьёт, икает, хлещет,
И строит из себя важного,
Пока не завалится в кровать
С пьяной башкой.
Но утром встаёт,
Эта никчёмная дрянь,
И ковыляет в церковь,
Как все лицемеры.
Он даже не встаёт на колени, а сидит,
Бледный, как смерть, словно свеча,
Ведь вы же знаете, господин,
Такие люди,
Они не думают, господин,
Они не думают,
Они молятся.
А вот младший сын,
У того девичьи волосы,
До самой задницы,
Тоже тот ещё фрукт.
Занимается благотворительностью.
Да ладно, забудьте.
Он женился на девчонке,
Девчонке из нашего города.
Нет, из другого города.
Но продолжает спокойно крутить романы.
Он ещё помнит, чего хотел,
Красивый аккуратный пиджак,
Красивый аккуратный портфель,
Красивый аккуратный галстук.
Он ещё помнит, чего хотел,
Он хотел кучу денег,
Но он не хитёр,
Он так и останется мелкой крысой.
Ведь вы же знаете, господин,
Такие люди,
Они не гонятся, господин,
Они не гонятся,
Они вертятся.
А ещё есть остальные,
Мать, которая никогда не говорит,
Никогда не скажет ничего путного,
Отец, само собой,
Который красуется в своем жилете и с усами
В гостиной,
Смотрит на всех с большого портрета.
Помер на шлюхе.
Видит, как его жена и дети
Наслаждаются едой.
Суп, от которого: блргхддг,
И ещё ложечку: блггрджбл.
Бабушка тоже здесь,
С Паркинсоном на коленях.
Они ждут её денег,
Но бабушка не хочет умирать.
Её руки всё ещё говорят,
Но никого это не трогает.
Ведь