Текст и перевод песни Paul De Leeuw - Dement

Dement

Voor ik in mijn auto stap kijk ik nog een keer om
Oma staart naar buiten, lijdzaam en gelaten
Een aangevreten standbeeld, getergd door ouderdom
Dat hardop in zichzelf staat te praten
Als in een poppenkraam staat zij daar voor het raam
Ik heb moeite om mijn tranen te bedwingen
Ik zwaai nog even vlug maar het oudje zwaait niet terug
Het lijkt wel of ze zachtjes staat te zingen
Oma waarom liet je mij in de steek
Heb je mij geestelijk verlaten
Je ogen zo flets en je haren zo bleek
Ik zou nog zo graag met je praten
Opa was jouw alles en toen hij was dood gegaan
Zat je urenlang stil voor je uit te staren
Je maakte niets meer schoon
Je vervuilde langzaam aan
En je sprak verward over je kinderjaren
Soms liep je ′s avonds laat
Met de poppen over straat
Die jij nog uit je kindertijd bewaard had
En ik weer nog van die keer
Oh je wist volstrekt niks meer
Dat je een hele nacht bloot voor de koude haard zat
Oma waarom liet je mij in de steek
Heb je mij geestelijk verlaten
Je ogen zo flets, je haren zo bleek
Ik zou nog zo graag met je praten
Vorig jaar december zei je
Jij weet toch als ik later groot ben ik dan ga studeren
En heel misschien verhuizen we dan naar de grote stad
En vraag ik aan papa om nieuwe kleren
Ach je had het al verwacht
Toen ben je weggebracht
Daaraan bleek eenvoud weg niet te ontkomen
En soms als je helder bent
Dan vraag jij me lieve vent
Waarom heeft de heer mij nog niet weggenomen

Dementia

Before I get in my car, I look back one more time
Grandma gazes outside, submissive and calm
A corroded statue, plagued by old age
That converses aloud with itself
Like in a puppet show, she stands there before the window
I struggle to hold back my tears
I wave quickly, but the old woman doesn't wave back
It seems as if she's singing softly
Grandma, why did you abandon me?
Have you mentally left me?
Your eyes so dull, your hair so pale
I'd still love so much to talk to you
Grandpa was everything to you, and after he passed away
You sat silently for hours, staring into space
You no longer cleaned anything
You slowly wilted away
And you spoke confusedly about your childhood
Sometimes you walked late in the evening
With your dolls through the streets
That you'd kept from your childhood
And I still remember that time
Oh, you no longer knew anything
That you sat naked in front of the cold hearth all night
Grandma, why did you abandon me?
Have you mentally left me?
Your eyes so dull, your hair so pale
I'd still love so much to talk to you
Last December, you said
You know, when I grow up, I'm going to study, right?
And maybe we'll move to the big city
And I'll ask Daddy for new clothes
Oh, you had already expected it
Then you were taken away
Simplicity proved unavoidable
And sometimes when you're lucid
You ask me, my dear boy
Why hasn't the Lord taken me away yet?