Текст и перевод песни Paul de Leeuw - Het Leven Was Lijden

Het Leven Was Lijden

Toen ik bij jullie at en je vader gebood
Dat ik tijdens 't bidden m'n ogen sloot
Gaf ik toe, daar ik niet arrogant wilde lijken
Maar ik voelde hoe hij wel naar mij zat te kijken
En vanaf dat moment heb ik altijd geweten
Dat dat niet enkel gold voor 't gebed bij 't eten
Zodat ik toen die maaltijd meteen al betreurde
Hij beheerste je leven tot in 't absurde
En op zondag het bos in, dat mocht dan nog wel
Net als in de romances van 't weekblad Libelle
Maar als ik op zondag dan je hand wilde vatten
Nou dan keek je alsof ik je kuisheid wou jatten
Want 't leven was lijden, als je danste een heiden
Als je lachte te luchtig, als je kuste ontuchtig
Als je niet wilde werken of je ging niet ter kerke
Als je lui in de zon lag, als je fietste op zondag
Kortom alles was verkeerd, want dat had je geleerd
'T Was verdomde moeilijk om jou te versieren
Want je zag haast geen kans om je teugels te vieren
Elke keer moest ik weer je complexen verdringen
Ja, ik mocht naar de kerk maar ik kon nooit eens zingen
Een keer sliep je met mij maar je was niet alleen
Want de satan of wie ook hing steeds om je heen
Als die er niet was was je vader d'r wel
Met een spreuk uit de bijbel van zonde en hel
Want 't leven was lijden, als je danste een heiden
Als je lachte te luchtig, als je kuste ontuchtig
Als je niet wilde werken of je ging niet ter kerke
Als je lui in de zon lag, als je fietste op zondag
Kortom alles was verkeerd, want dat had je geleerd.
Ja, ze hebben je leven wel grondig vergald
En je kans op wat liefde en vriendschap verknald
Wat men jou heeft geleerd is de angst om te leven
Om je borsten, je dijen, je hart echt te geven
Kom, ik stap maar eens op want ik ben overbodig
Heel veel sterkte voor later
Want dat heb je wel nodig

Life Was Suffering

When I ate with you, and your father ordered
That I close my eyes during the prayer
I gave in, because I didn't want to seem arrogant
But I felt he was looking at me
And from that moment I always knew
That that didn't only count for the grace at the dinner
So that I regretted that meal immediately
He dominated your life, into absurdity
And on Sunday into the forest, that was allowed
Just like in the romances of the weekly magazine Libelle
But when on Sunday I wanted to hold your hand
Well, then you looked as if I wanted to steal your chastity
Because life was suffering, if you danced like a heathen
If you laughed too frivolously, if you kissed unchastely
If you didn't want to work or you didn't go to church
If you lay lazily in the sun, if you cycled on Sunday
In short, everything was wrong, because that's what you had learned
It was terribly hard to woo you
Because you saw almost no chance to let go of your reins
Every time I had to repress your complexes again
Yes, I could go to church, but I could never sing
Once you slept with me, but you weren't alone
Because the devil, or whoever, was always near you
If he wasn't there, your father was
With a spell from the Bible about sin and hell
Because life was suffering, if you danced like a heathen
If you laughed too frivolously, if you kissed unchastely
If you didn't want to work or you didn't go to church
If you lay lazily in the sun, if you cycled on Sunday
In short, everything was wrong, because that's what you had learned.
Yes, they have thoroughly spoiled your life
And ruined your chance at some love and friendship
What you have been taught is the fear of living
To really give your breasts, your thighs, your heart
Come, I'll get going because I'm superfluous
Good luck later on
Because you'll surely need it