Lachen Dat Kan Ik Niet - Paul De Leeuw перевод на немецкий

Lachen Dat Kan Ik Niet

Sprookjes kennen soms geen happy end,
Ook al ben je dat, als kind, zo gewend.
Met jou was voor mij een groot sprookjesfeest,
Tot jij mij zei dat je nooit eerlijk bent geweest

Je gaat en voor ons valt het gordijn,
Hoe het was, zo zal het nooit meer zijn.
'K Weet dat ik, net als jij, toch weer verder moet,
En wat hou jij je goed ondanks tranen te lachen

Lachen dat kan ik niet, 'k zie er de grap niet van in.
Huilen dat kan ik niet, 't heeft voor mij geen enkele zin,
Doet zo'n pijn, leeg te zijn,
Ik weet niet goed of ik eigenlijk nou lachen of huilen moet

Maar wie weet, dat ik jou een keer vergeet,
Net als bij sprookjes, ik het einde niet meer weet.
Jij bent 't mooist wat mij overkomen is,
Weet dat ik je mis, ons gelach en ons huilen

Lachen dat kan ik niet, 'k zie er de grap niet van in.
Huilen dat kan ik niet, 't heeft voor mij geen enkele zin,
Doet zo'n pijn, leeg te zijn,
Ik weet niet goed of ik eigenlijk nou lachen of huilen moet

'T Einde van ons sprookje is zoiets geks,
Hoe mijn held wordt betoverd van een prins tot in een heks.

Lachen dat kan ik niet, 'k zie er de grap niet van in.
Huilen dat kan ik niet, 't heeft voor mij geen enkele zin,
Doet zo'n pijn, leeg te zijn,
Ik weet niet goed of ik eigenlijk nou lachen of huilen moet

Lachen dat kan ik niet, 'k zie er de grap niet van in.
Huilen dat kan ik niet, ook al is lachen mij vergaan.
Nou tot ziens, 'k heb hier tegen op gezien,
En wie weet: een keer dat ik wel weer lach,
Misschien.
Lachen om jou,
Misschien

Lachen kann ich nicht

Märchen haben manchmal kein Happy End,
Auch wenn du das als Kind so gewohnt bist.
Mit dir war für mich ein großes Märchenfest,
Bis du mir sagtest, dass du nie ehrlich gewesen bist.

Du gehst und für uns fällt der Vorhang,
Wie es war, so wird es nie mehr sein.
Ich weiß, dass ich, genau wie du, doch weitermachen muss,
Und wie gut du dich hältst, trotz Tränen zu lachen.

Lachen kann ich nicht, ich sehe den Witz daran nicht.
Weinen kann ich nicht, es hat für mich gar keinen Sinn,
Tut so weh, leer zu sein,
Ich weiß nicht recht, ob ich eigentlich nun lachen oder weinen soll.

Aber wer weiß, ob ich dich einmal vergesse,
Genau wie bei Märchen, dass ich das Ende nicht mehr weiß.
Du bist das Schönste, was mir passiert ist,
Wisse, dass ich dich vermisse, unser Lachen und unser Weinen.

Lachen kann ich nicht, ich sehe den Witz daran nicht.
Weinen kann ich nicht, es hat für mich gar keinen Sinn,
Tut so weh, leer zu sein,
Ich weiß nicht recht, ob ich eigentlich nun lachen oder weinen soll.

Das Ende unseres Märchens ist so etwas Verrücktes,
Wie mein Held verzaubert wird von einem Prinzen zu einer Hexe.

Lachen kann ich nicht, ich sehe den Witz daran nicht.
Weinen kann ich nicht, es hat für mich gar keinen Sinn,
Tut so weh, leer zu sein,
Ich weiß nicht recht, ob ich eigentlich nun lachen oder weinen soll.

Lachen kann ich nicht, ich sehe den Witz daran nicht.
Weinen kann ich nicht, auch wenn mir das Lachen vergangen ist.
Nun, auf Wiedersehen, davor habe ich mich gefürchtet,
Und wer weiß: vielleicht lache ich ja wieder einmal,
Vielleicht.
Lachen über dich,
Vielleicht.