Текст и перевод песни Paul de Leeuw - Liefdesbriefjes

Liefdesbriefjes

Ik mis je kleine liefdesbriefjes
Op tafel waarin je me schreef
Hoeveel je werkelijk van me hield
En waar je die avond bleef
Ach de tijd van liefdesbriefjes
Is nu jammerlijk voorbij
Ze worden nog wel geschreven door jou
Alleen niet voor mij

Als ik denk aan die momenten
Dat jij de ware voor mij was
En jij vond mij vaak het einde
Maar ik wist, toen begon het pas
'S morgens vroeg was jij verdwenen
Waar naartoe, ik had geen idee
Er lag een briefje op de tafel
Naast een halflauw kopje thee

Ik mis je kleine liefdesbriefjes
Op tafel waarin je me schreef
Hoeveel je werkelijk van me hield
En waar je die avond bleef
Ach de tijd van liefdesbriefjes
Is nu jammerlijk voorbij
Ze worden nog wel geschreven door jou
Alleen niet voor mij

En ik weet ik gaf je alles
Ook als jij er niet om vroeg
Maar mijn liefde was oneindig
Soms voor jou meer dan genoeg
'S morgens vroeg toen jij weer opstond
Mijn eigen held voor dag en dauw
Was de thee niet ingeschonken
En toen dacht ik nog, wat flauw

Ik zie dat kleine memobriefje
Op tafel waarin je me schreef
Dat je eigenlijk niet meer van me hield
Dat je ook niet langer bleef
Het was misschien voor ons het beste
En ook al is het dan voorbij
Als je ooit iets liefs geschreven hebt
Stuur het dan gerust een keer naar mij

Love Letters

I miss your little love letters
On the table, where you wrote
How much you truly loved me
And where you were that night
Oh, those days of love letters
They're sadly gone now
They're still written by you
Just not to me

When I think of those moments
That you were the one for me
And you'd often think I was the end
But I knew, that was just the beginning
Early in the morning, you'd be gone
Where to, I had no idea
There was a note on the table
Next to a lukewarm cup of tea

I miss your little love letters
On the table, where you wrote
How much you truly loved me
And where you were that night
Oh, those days of love letters
They're sadly gone now
They're still written by you
Just not to me

And I know I gave you everything
Even when you didn't ask
But my love was endless
Sometimes more than enough for you
Early in the morning, when you'd wake up again
My own hero before dawn
The tea wasn't poured
And then I thought, how rude

I see that tiny memo
On the table, where you wrote
That you didn't love me anymore
That you wouldn't stay any longer
It was probably the best for us both
And even though it's over
If you ever write something sweet
Please send it to me once