Текст и перевод песни Paul de Leeuw - Liefdesbriefjes

Liefdesbriefjes

Ik mis je kleine liefdesbriefjes
Op tafel waarin je me schreef
Hoeveel je werkelijk van me hield
En waar je die avond bleef
Ach de tijd van liefdesbriefjes
Is nu jammerlijk voorbij
Ze worden nog wel geschreven door jou
Alleen niet voor mij

Als ik denk aan die momenten
Dat jij de ware voor mij was
En jij vond mij vaak het einde
Maar ik wist, toen begon het pas
'S morgens vroeg was jij verdwenen
Waar naartoe, ik had geen idee
Er lag een briefje op de tafel
Naast een halflauw kopje thee

Ik mis je kleine liefdesbriefjes
Op tafel waarin je me schreef
Hoeveel je werkelijk van me hield
En waar je die avond bleef
Ach de tijd van liefdesbriefjes
Is nu jammerlijk voorbij
Ze worden nog wel geschreven door jou
Alleen niet voor mij

En ik weet ik gaf je alles
Ook als jij er niet om vroeg
Maar mijn liefde was oneindig
Soms voor jou meer dan genoeg
'S morgens vroeg toen jij weer opstond
Mijn eigen held voor dag en dauw
Was de thee niet ingeschonken
En toen dacht ik nog, wat flauw

Ik zie dat kleine memobriefje
Op tafel waarin je me schreef
Dat je eigenlijk niet meer van me hield
Dat je ook niet langer bleef
Het was misschien voor ons het beste
En ook al is het dan voorbij
Als je ooit iets liefs geschreven hebt
Stuur het dan gerust een keer naar mij

Любовные записки

Мне не хватает твоих маленьких любовных записок,
Оставленных на столе, где ты писала,
Как сильно ты меня любишь на самом деле
И где ты проведешь этот вечер.
Ах, время любовных записок
Теперь, к сожалению, прошло.
Ты, наверное, всё ещё их пишешь,
Только не для меня.

Когда я вспоминаю те моменты,
Когда ты была для меня единственной,
А я для тебя часто был всем миром,
Но я знал, что всё только начинается.
Рано утром ты исчезала,
Куда, я понятия не имел.
На столе лежала записка
Рядом с остывшей чашкой чая.

Мне не хватает твоих маленьких любовных записок,
Оставленных на столе, где ты писала,
Как сильно ты меня любишь на самом деле
И где ты проведешь этот вечер.
Ах, время любовных записок
Теперь, к сожалению, прошло.
Ты, наверное, всё ещё их пишешь,
Только не для меня.

И я знаю, я давал тебе всё,
Даже когда ты не просила.
Но моя любовь была бесконечной,
Иногда для тебя даже слишком.
Рано утром, когда ты просыпалась,
Мой личный герой на рассвете,
Если чай не был налит,
Я тогда ещё думал: "Какая мелочь".

Я вижу эту маленькую записку,
На столе, где ты написала,
Что ты меня больше не любишь,
Что ты больше не останешься.
Возможно, так было лучше для нас обоих,
И пусть всё кончено,
Если ты когда-нибудь напишешь что-нибудь хорошее,
Не стесняйся, пришли мне.