Текст и перевод песни Paul De Leeuw - Poedersuikerplein

Poedersuikerplein

Kruip maar uit je bed, koude voeten op de vloer.
Het is donker de gordijnen zijn nog dicht.
En ook als je naar buiten kijkt, de zon is nog niet op.
Maar alles wit en de sneeuw geeft bijna licht.
Alles slaapt, je kan de stilte bijna horen.
En in het kraakheldere wit zijn nog geen sporen.
Die witte deken is zo glad en alles is perfect.
Want de hele wereld is bedekt.
Haastig al je kleren aan, je muts op en een sjaal.
Je grote laarzen en een dikke, warme jas.
Je zwaait de deur al open, voelt de kou in je gezicht.
En in een wit tapijt zet jij de eerste pas.
Onder je voeten hoor je de dikke sneeuw al kraken.
En je bukt om met je handen aan te raken.
En de vlokken blijven vallen en ze zijn zo mooi en zacht.
Hier heb je al die maanden op gewacht.
Als er sneeuw ligt, zijn de grenzen er niet meer.
Je weet niet meer waar de stoep begint en eindigt.
Dus de straten zijn veel breder en er is ook geen verkeer.
Wees welkom op het poedersuikerplein, zo zou het altijd moeten zijn.
Iedereen naar buiten, pak een schep of pak een slee.
Help maar mee, want de sneeuwpop staat niet recht.
En de eerste bal landt bij de buurman in zijn nek.
En dat ontaardt in een sneeuwballengevecht.
Niemand alleen, want iedereen is samen.
En we kijken naar de lichtjes voor de ramen.
Blaas de wolken uit je mond, want je vingers zijn haast blauw.
En we hebben rode wangen van de kou.
Als er sneeuw ligt, zijn de grenzen er niet meer.
Je weet niet meer waar de stoep begint en eindigt.
En de straten zijn veel breder en er is ook geen verkeer.
Wees welkom op het poedersuikerplein, zo zou het altijd (moeten zijn).
Als er sneeuw ligt, zijn de grenzen er niet meer.
Je weet niet meer waar de stoep begint en eindigt.
En de straten zijn veel breder en er is ook geen verkeer.
Wees welkom op het poedersuikerplein, zo zou het altijd moeten zijn.

Powder Sugar Square

Get out of bed, my dear, with cold feet on the floor.
It's dark, the curtains are still closed.
And even if you look outside, the sun is not yet up.
But everything is white, and the snow almost gives light.
Everything is asleep, you can almost hear the silence.
And in the crystal clear white, there are no traces yet.
That white blanket is so smooth and everything is perfect.
Because the whole world is covered.
Get dressed in a hurry, put on your hat and a scarf.
Your big boots and a thick, warm coat.
You open the door, feel the cold on your face.
And in a white carpet, you take the first step.
Under your feet, you can hear the thick snow crunching.
And you bend down to touch it with your hands.
And the snowflakes keep falling, and they are so beautiful and soft.
This is what you've been waiting for all those months.
When there is snow, there are no more boundaries.
You no longer know where the sidewalk begins and ends.
So the streets are much wider, and there is no traffic either.
Welcome to Powder Sugar Square, this is how it should always be.
Everybody outside, get a shovel or a sled.
Help out, because the snowman is not standing upright.
And the first snowball lands on the neighbor's neck.
And that degenerates into a snowball fight.
Nobody is alone, because everyone is together.
And we look at the lights in front of the windows.
Blow the clouds out of your mouth, because your fingers are almost blue.
And we have red cheeks from the cold.
When there is snow, there are no more boundaries.
You no longer know where the sidewalk begins and ends.
And the streets are much wider, and there is no traffic either.
Welcome to Powder Sugar Square, this is how it should always (be).
When there is snow, there are no more boundaries.
You no longer know where the sidewalk begins and ends.
And the streets are much wider, and there is no traffic either.
Welcome to Powder Sugar Square, this is how it should always be.